Heerlijk Hanoi

Met een bizar tijdsverschil van veertien uur landen we op zondagochtend op Noi Bai International Airport in Hanoi. De vlucht was lang, maar door de gunstige tijden, goede plekken en de soepele overstap in Seoul hebben we een prima vlucht gehad. Direct na de bagageband zien we al iemand staan met een bordje met onze naam erop. We hebben een transfer geregeld naar het hotel zodat we niet hoeven te zoeken naar een goede taxi. De rit naar de binnenstad van Hanoi roept meteen herinneringen op. We zijn hier drie jaar geleden ook geweest en we herkennen de omgeving en de sfeer om ons heen. Wat we natuurlijk niet vergeten zijn, is de enorme chaos in het verkeer in Hanoi. Het wemelt van de brommers en iedereen op de weg doet maar wat. Rijbanen, stoplichten, zebrapaden en verkeersborden zijn eigenlijk weggegooid geld want er is niemand die zich er ook maar iets van aantrekt. Gelukkig worden we gereden en hoeven we hier niet zelf doorheen te slalommen. We worden voor de deur van ons hotel midden in Old Quarter afgezet. We worden met een grote lach welkom geheten door Maggie de manager en haar personeel. Iedereen is vriendelijk en doet enorm zijn of haar best om het ons naar de zin te maken. We voelen ons buitengewoon welkom. Dit is Vietnam!

Omdat we al eerder in Vietnam zijn geweest, slaan we dit keer een aantal bezienswaardigheden over. De prachtige rijstvelden in het authentieke Sapa en het wereldwonder Ha Long Bay zullen we niet bezoeken en ook in Hanoi laten we een aantal bezienswaardigheden links liggen. We nemen alle tijd om rustig te genieten van de stad, van de mensen en van het heerlijke eten. Vergeleken met de haute cuisine in Amerika is de Vietnamese keuken een verademing! Je moet een beetje om de koriander heen werken en de vegetarische opties zonder tofu zijn schaars, maar we vinden heerlijke Vietnamese gerechten als Pho, Bun Cha en Banh My. Gedurende de week bezoeken we vaak kleine lokale restaurantjes waar je echt typisch vietnamees kunt eten. Dat betekent vooral dat alle gerechtjes tegelijk op tafel komen en dat je met elkaar alles deelt. Zo wordt ons ook verteld bij een klein familierestaurantje waar de man des huizes het ene na het andere gerecht op tafel zet. Hij vertelt bij elk gerechtje wat het is en hoe je het moet eten. Als hij met een tweede kom soep aankomt vertelt hij over nog een belangrijk Vietnamees eetgebruik: als het op is, maken we meer! We doen op de tweede dag in Hanoi mee aan een street food tour om alle gerechten weer eens te proberen want de Vietnamese namen hebben we natuurlijk niet kunnen onthouden van ons vorige bezoek. We sluiten de tour af met een traditionele egg coffee, ja echt, koffie met ei! Deze lekkernij kennen we nog van de vorige keer. Zoet en als een bom in de maag, maar oh zo lekker!!

We hebben een kleine week in Hanoi geboekt om bij te tanken van de wervelwind die we door de Verenigde Staten hebben gemaakt. Al snel besluiten we om er nog twee nachtjes aan vast te plakken. Gewoon omdat het hier fijn is en omdat we zeker weten dat we hier de WK finale kunnen ontvangen. Op het Vietnamese platteland moet je dat maar afwachten. Het tijdsverschil met Nederland is nog maar vijf uur, dus hoewel we lang op moeten blijven voor het voetbal, missen we niets van de kwartfinale tussen België en Frankrijk. En, fanatieke supporters die we zijn, we blijven zelfs kijken tot de laatste minuut van de verlenging tussen Engeland en Kroatië.

Ons hotel staat midden in het Old Quarter van Hanoi. Dit is het oude hart van de stad en het bruist van de eettentjes en de verkoopstalletjes. Op de stoep staan overal mini krukjes waar mensen kletsen, eten en drinken, en het ruikt overal naar allerlei lekkernijen. Vroeger was iedere straat in Old Quarter toegewijd aan één product. Een zilverstraat, een bloemenstraat, een lederstraat, enzovoorts. Tegenwoordig wordt gewoon overal alles verkocht. Alleen de straatnamen duiden nog op de gespecialiseerde straatjes. Althans, dat hebben we ons laten vertellen want we kunnen de Vietnamese straatnaambordjes natuurlijk niet lezen. Het is een enorm avontuur om je door de straten van Hanoi voort te bewegen. Je moet goed manoeuvreren om tussen alle mensen en het verkeer door te komen. Het oversteken van de straat is een hele onderneming. Er zijn stoplichten en zebrapaden, maar die betekenen hier niks. Je moet dus gewoon gaan. Zelfverzekerd kijken, niet rennen, niet stoppen, gewoon doorlopen. Verbazingwekkend genoeg krioelen dan alle auto’s en brommers keurig om je heen.

Vietnam heeft een rijke en roerige historie. In Hanoi vind je op diverse plaatsen stille getuigen van de heftige tijd van de Franse overheersing en van de Vietnamoorlog, die ze hier de Amerikaanse oorlog noemen. We lopen langs gebouwen waarin de Franse invloed duidelijk zichtbaar is en we bezoeken de oude Hoa Lo gevangenis. Deze gevangenis werd eerst door de Fransen gebruikt om Vietnamezen met een te uitgesproken politieke (communistische) opvatting gevangen te zetten, en later door de Vietnamezen zelf om Amerikaanse krijgsgevangenen op te sluiten. In de gevangenis wordt de situatie uit die tijdperken geschetst. Het is schokkend om te zien hoe de Fransen veel te veel mensen in de benauwde ruimtes opsloten en hoe onmenselijk de gevangenen werden behandeld. Er wordt ook een grote guillotine tentoongesteld waarmee de doodstraf werd uitgevoerd. Waarschijnlijk is het beeld een beetje gekleurd want in de tweede helft van het museum wordt getoond hoe de gevangen genomen Amerikaanse piloten te gast waren in de gevangenis, goed verzorgd werden en alle ruimte hadden voor spelen en vertier. De Amerikanen noemden de Hoa Lo gevangenis in de oorlog sarcastisch het Hanoi Hilton. Als je de plaatjes ziet krijg je haast het idee dat het echt een beetje een hotel was. De werkelijkheid was waarschijnlijk anders. Een bekende ‘gast’ in de gevangenis was senator en voormalig presidentskandidaat John McCain die als Amerikaanse gevechtspiloot werd neergeschoten en gevangen genomen door de Vietnamezen.

Hanoi is een grote en soms chaotische grote hoofdstad waar acht miljoen mensen wonen. Het is dan ook moeilijk om een beetje rust te vinden. Er zijn een paar plekken waar je kunt genieten van relatieve rust en van de oude cultuur van Vietnam. Vlakbij Old Quarter en ons hotel ligt het Hoan Kiem Lake. Je moet even een vijfbaans weg oversteken maar dan kun je in relatieve rust een wandelingetje langs het water maken. Dit is ook de plek waar heel Hanoi in de ochtend sport. Ik doe mee, en de keren dat ik mijn rondjes om het meer ren geniet ik van de lokale bevolking die rent, danst, badmintont, rekt en strekt langs de oever. Midden in het meer ligt een eilandje met een pagode erop die is gewijd aan de schildpad. Dit hoort bij de legende waar het meer zijn naam aan dankt. In de legende komt een gouden schildpad uit het meer naar boven om zijn magische zwaard terug te vragen die hij ooit heeft uitgeleend aan de keizer. De keizer gaf het zwaard pas aan de schildpad nadat hij het gebruikt had om Chinese aanvallers terug te slaan. “Ho Hoan Kiem” betekent “meer van het teruggegeven zwaard”. Aan de noordelijke oever van het meer staat een tempeltje ter verering van een grote dertiende eeuwse leider die naam maakte in de strijd tegen de Chinese Yuan Dynastie. Het tempeltje is toegankelijk via een karakteristieke rode brug. De traditionele oude gebouwtjes geven het meer een echte oosterse uitstraling.

Een andere oase van rust in Hanoi is de Temple of Literature. Dit complex is een Confusius tempel en deed dienst als de eerste universiteit van Vietnam. De tempel dateert uit het jaar 1070 en op allerlei manieren worden kennis en educatie vereerd. Het is meer een plaats van kennis dan van religie. Er staan tweeëntachtig stenen tabletten in de tuin met daarop de namen van 1306 personen die aan deze universiteit zijn gepromoveerd. De tabletten worden gedragen door schildpadden, symbool van wijsheid en eeuwigheid. Sinds kort is er een audiotour beschikbaar en dat leert ons wat meer over de geschiedenis en architectuur van het complex. Er staat een beeltenis van de Temple of Literature op het bankbiljet van 100.000 Vietnamese Dong.

Vrijdag dertien juli is een bijzondere dag voor ons. Het is onze trouwdag en om ons papieren huwelijk te vieren gaan we eten bij een mooi restaurant op een hoge verdieping van een chic hotel. Het is een ware belevenis hoe enorm het personeel zich inspant om ons een fantastische avond te bezorgen.

Zo wennen we deze week aan een nieuwe cultuur en aan een nieuw klimaat. We nemen ook de tijd om ons reisplan weer verder uit te stippelen. De schets van de route is klaar: na Vietnam wordt het West-Maleisië, Singapore, Maleisisch Borneo en Brunei, Indonesië en dan Nieuw Zeeland!

Tussen de Vietnamese keuken en cultuur door maken we af en toe gebruik van het feit dat Hanoi ook wel een moderne, hippe stad is met westerse invloeden. Manon doet mee met een yogales en we gaan een keer lekker eten bij een hele goede steenovenpizzeria. We vermaken ons prima, maar aan het eind van de week is het ook welletjes geweest. We zijn weer toe aan actie. Op maandagochtend stappen we in de bus naar Tam Coc in de provincie Ninh Binh. We gaan weg van de grote stad naar het prachtige platteland van Vietnam.