Lago Atitlan

De reis van Antigua naar Lago Atitlan leggen we af met een shuttlebusje. Er is plek voor acht passagiers, maar gelukkig zijn we maar met vier. We zitten lekker ruim en de chauffeur rijdt stevig door zonder dat het oncomfortabel wordt. Na 2,5 uur komen we aan in Panajachel, het meest toeristische plaatsje aan de oever van Lago Atitlan. We gaan nog een keer terugkomen in ‘Pana’ maar voor nu nemen we een bootje (lancha) naar ons verblijf voor de komende dagen.

Ons hotel ligt op ongeveer 20 minuten varen van Panajachel. Nadat de schipper ons heeft afgezet op de steiger van het hotel moeten we nog 350 (!) treden beklimmen naar de accommodatie en dat valt niet mee met de zware backpacks. Gelukkig komt een medewerker van het hotel ons helpen. De backpack is net zo groot als hijzelf, maar het kleine taaie mannetje hobbelt glimlachend naar boven. Ik steun en kreun erachteraan met de andere backpack.

De beklimming wordt beloond! Het hotel ligt op de noordelijke oever van het meer en we kijken vanaf ons balkon recht uit over het meer. Het meer heeft een prachtige blauwe kleur en de ansichtkaart wordt compleet gemaakt door drie machtige vulkanen aan de overkant. Het is werkelijk een prachtig plaatje.

Onze bungalow op de steile oever van het meer heeft een groot stevig bed en een moderne badkamer met goede douche. Best lekker na drie weken in een kamer met kartonnen muren, een doorgezakt springverenmatras en een gedeelde badkamer. Het hotel ligt heel afgelegen en behalve het personeel en een enkele andere hotelgast hoor je niets anders dan af en toe het gebrom van de bootjes op het meer en het gezang van vogels. Het enige nadeel van dit afgelegen plekje is dat je bent aangewezen op de hotelkeuken. Het eten is absoluut heerlijk, maar in de prijzen wordt duidelijk rekening gehouden met het feit dat er eigenlijk geen alternatief is.

We doen niet alleen maar lui en luxe. Op de tweede dag maken we een wandeling langs het meer naar de naastgelegen dorpjes Jaibalito en Santa Cruz La Laguna. Het eerste stuk van de wandeling voert door een ruig stukje niemandsland dat volgens het personeel van het hotel niet veilig is. Schoonmaker Diego loopt het eerste stuk met ons mee totdat we vertrouwd gebied bereiken. Het pad kronkelt verder, op af en toe angstaanjagende hoogte boven de blauwe diepte van het meer. Het is best een pittige wandeling in de warme zon, maar het uitzicht is prachtig!

Het dorpje Jaibalito is niet meer dan een gehucht en er is weinig te beleven. We strijken neer in een hotel dat veel lijkt op dat van ons. Op een terrasje dat boven het meer hangt genieten we van een lekkere lunch.

Het tweede deel van de wandeling is veel minder spectaculair dan de tocht naar Jaibalito. Onderweg treffen we veel vuilnis langs het pad en van tijd tot tijd passeren we grote betonnen muurdelen alsof men begonnen is iets te bouwen maar het nooit heeft afgemaakt. Santa Cruz is ook niet bepaald een beloning voor geleverde arbeid. Eerst moeten we nog een flink eind steil omhoog lopen om aan te komen bij wat je een centrum zou kunnen noemen, vervolgens blijkt dat er behalve een klein cafeetje aan een vervallen dorpsplein eigenlijk niets te beleven is. Het cafeetje valt wel enorm mee. Op het terras met prachtig uitzicht krijgen we een heerlijke smoothie van vers fruit.

Na de smoothie lopen we over een steile weg naar beneden naar het haventje van Santa Cruz. De terugweg doen we met de lancha. Na de boottocht van een kwartiertje volgt de laatste beproeving van de dag: 350 traptreden naar ons huisje. Het was een mooie wandeling en hoewel de eindbestemming niet bepaald een beloning was, was de weg ernaartoe zeker de moeite waard!

Na de wandeling genieten we nog één avond van het heerlijke eten in het hotel en een lekkere nachtrust. De volgende ochtend slapen we uit en komen we rustig op gang met een ontbijtje. Tegen het middaguur slepen we de backpacks weer 350 treden naar beneden. We gaan terug naar Panajachel waar we een leuk hotelletje vlakbij de hoofdstraat geboekt hebben. Vanuit Panajachel gaan we nog een paar dagen sfeer proeven rondom Lago Atitlan voordat we verder naar het noorden van Guatemala gaan reizen.

¡Hasta Luego!