León en de zwarte heuvel

Na onze 26-urige reis van Belize naar Nicaragua komen we heel vroeg op onze volgende bestemming aan. Zo vroeg dat we nog niet kunnen inchecken in ons hotel in León. We mogen al wel naar binnen en gelukkig heeft het hotel heerlijke bankjes waar we ons vermaken op de wifi. We schrijven een blog en we zoeken uit wat we de komende dagen in León gaan doen. Als onze kamer gereed is nemen we een douche en maken we ons klaar voor een eerste wandeling door het koloniale stadje.

Het is rustig op straat, heel rustig. Het is zondag en dat betekent dat er weinig te beleven is. We pinnen geld en doen wat boodschappen in een grote supermarkt waar ze ook vers brood hebben. We besluiten zelf broodjes te maken voor de lunch, lekker en goedkoop. We zijn toch wel erg moe van de reis, dus we keren terug naar het hotel, smeren onze broodjes en ploffen neer bij het zwembad.

De tweede dag gaan we León pas echt goed bekijken. We maken een stadswandeling door de kleurrijke straatjes en tot ons genoegen is er veel leven op straat. De straten die gisteren helemaal leeg waren zijn nu gekleurd met vele marktkraampjes en de mensen krioelen gezellig door elkaar. De stad is tot leven gekomen. En naast de menselijke gezelligheid heeft León ook veel mooie gebouwen. Men is hier erg Katholiek en er staat op elke straathoek wel een kerk. Tijdens de wandeling komen we dan ook veel mooie, en ook minder mooie, exemplaren tegen. Opvallend zijn de gele Colegio la Recoleccion en de puntgaaf gekleurde Iglesia el Galvario.

In het midden van het centrum, aan het centrale park, ligt de meest opvallende kerk van León. De witte kathedraal van León is de grootste kathedraal van Centraal-Amerika. Er gaat een verhaal rond dat de witte kathedraal per ongeluk in León is gebouwd. Volgens het verhaal zijn de bouwtekeningen verwisseld en had het bouwwerk eigenlijk in Lima, Peru, moeten staan. De kathedraal is mooi van binnen, maar het mooiste is dat je het dak op mag. We kopen twee tickets en om 11.50u komen we boven aan. Daar krijgen we te horen dat ze om 12.00u pauze hebben en dat we dus beter om 14.00u kunnen terug komen. We lopen nog een klein rondje door de stad en gaan lekker lunchen bij een Frans bakkerijtje. Om 14.00u komen we terug bij de kathedraal, maar nu blijkt deze in de middag gesloten vanwege een demonstratie op het aangrenzende plein. Morgenochtend doen we een nieuwe poging. Deze middag zoeken we verkoeling in het zwembad.

De volgende ochtend lukt het wel om het dak van de kathedraal op te gaan. We zijn blij dat we vroeg zijn gegaan. Het is pas 9 uur maar het is nu al goed warm. Vanaf het dak hebben we een prachtig uitzicht over de stad en de omgeving. Bovendien kun je heel mooi foto’s maken op het witte dak. Onze zonnebril komt goed van pas want alles is wit. Of ja, wit, het wordt eens in de zoveel tijd wit geschilderd. Ook nu zijn ze bezig een deel van de kathedraal opnieuw te schilderen. Op het dak lopen we een rondje en maken we foto’s. Daarna haasten we ons naar wat verkoeling in de schaduw op een terrasje.

De middag hebben we gereserveerd voor het kunstmuseum. Dit moet je echt gezien hebben, aldus het voltallige personeel van ons hotel. Het museum bestaat uit vijf casas met moderne en klassieke kunst uit een privécollectie. In elk vertrek dat we betreden wordt voor ons de lamp aangedaan, en daarna ook weer snel uit. Stroom is blijkbaar duur hier. Hoewel wij geen kunstliefhebbers zijn kunnen we het museum wel waarderen. We zijn blij als we werken van Picasso en Mondriaan herkennen en Amsterdam is ook vertegenwoordigd. Er hangt een echte Bol, Ferdinand Bol. Maar eerlijk is eerlijk, wij genieten het meest van de ventilatoren die verkoeling bieden.

Op onze laatste dag in León hebben we een excursie naar de vulkaan Cerro Negro geboekt. Het is de meest actieve vulkaan van het land die in 1999 nog is uitgebarsten. Cerro Negro betekent zwarte heuvel, en zodra we komen aanrijden zien we direct waarom. De berg is kaal en zwart. Een enorm contrast met een naastgelegen vulkaan die prachtig groen is begroeid. Vulkanisch materiaal is enorm vruchtbaar, maar het duurt wel tientallen jaren voordat op de uitgespuwde lava weer planten gaan groeien. De uitbarsting van Cerro Negro is nog te kort geleden.

We hebben geluk met de tour. We zijn de enige twee die via Ztours hebben geboekt, een privétour dus. Manni is onze gids vandaag, een gezellige maar ietwat onhandige man. Hij struikelt iedere vijf stappen tenminste twee keer over zijn eigen voeten, maar hij spreekt goed Engels en tijdens de rit naar de vulkaan vertelt hij veel over het land en de flora en fauna. 

De beklimming van de vulkaan is niet super lastig. Niet heel hoog en niet heel steil. Wel is het erg warm en je merkt goed dat de luchtvochtigheid hoog is. We stoppen onderweg een paar keer om een foto te maken en wat water te drinken. Na twintig minuten klimmen komen we bij een uitkijkpunt. Daar blijkt dat we zeker niet de enige toeristen op de vulkaan zijn. Er zit al een flinke groep met voornamelijk luidruchtige Amerikanen en Canadezen. We zijn blij dat wij een privetour hebben en Manni neemt ons mee via een andere, rustigere, route. We lopen door één van de vijf kraters van de vulkaan. Om ons heen zien we stoom uit de berg komen en de grond onder ons voelt erg warm. We twijfelen zelfs even aan onze schoenen, gaat dit goed met de dunne zolen van de sneakers? Gelukkig ruiken we alleen zwavel en geen verbrand rubber.

Manni, gids en tevens hobbyfotograaf, laat ons de mooie plekjes zien en vindt het leuk om foto’s te maken. Vandaag dus veel foto’s van ons samen ;-). We lopen door naar de top en ook daar is het uitzicht prachtig. We zijn een goed uur onderweg geweest naar de top en zullen straks in minder dan een minuut afdalen naar beneden. Maar voor het zover is, krijgen we een hele stoere outfit aan. We krijgen een knalrode overall aan, handschoenen, een soort duikbril en als klap op de vuurpijl een gevaarlijk uitziende bandana met een doodshoofd erop. We zien er supersnel uit!

We krijgen een korte instructie over het remmen en sturen en dan worden we alleen gelaten. Manni rent alvast een eind naar beneden zodat hij onze afdaling kan filmen en fotograferen. Ready? Go! Eén voor één laten we ons de berg afglijden. We bereiken een flinke snelheid en we staan binnen een minuut beneden. Helemaal zwart van het stofhappen. Het zand zit echt overal, maar het was gaaf! Check hier ook de film!

León was mooi en avontuurlijk. Morgen reizen we door richting het noorden van Nicaragua, Estelí. Vanuit daar gaan we verder de natuur in en komen er meer actieve dagen aan.