Miraflor

Het is vier uur en de wekker gaat. We zijn zeker nog niet klaar met slapen, maar we moeten toch echt uit bed. Onze dagrugzakken staan gepakt want we gaan vandaag en morgen wandelen in Miraflor. Onze grote bagage kan in het hotel blijven. We wandelen de nog schemerige ochtend in en houden een taxi aan om ons naar de bushalte te brengen. We gaan met de chickenbus naar Miraflor en dit keer stappen we niet in bij de beginhalte. We moeten dus staan en de bus is weer propvol. Bovendien ligt Miraflor ver buiten de bewoonde wereld en houdt de verharde weg al snel op. We hobbelen voort, hangend in de beugels in het gangpad. Gelukkig duurt de rit veel korter dan verwacht. Het reisbureau had ons voorbereid op ruim twee uur hobbelen, maar na een uurtje waarschuwt de conducteur ons al dat we uit moeten stappen.

We zijn in of bij San José, maar als je een dorpje verwacht dan heb je het mis. Gelukkig staat er een vrolijk kereltje op ons te wachten. Hij herkent ons meteen, we zijn nog niet bruin genoeg om op te gaan in de menigte. We zijn trouwens met zijn drieën vandaag. Shoham uit Israël wandelt de eerste dag met ons mee. We worden naar een huisje een paar honderd meter van de hoofdweg gebracht. Daar ontmoeten we onze gastvrouw. Ze is alleen thuis vandaag want vader en twee dochters logeren in Estelí. Na een korte kennismaking krijgen we een lokaal ontbijt. Dus bonen, rijst en tortilla’s met een slap bakje koffie. We zijn het inmiddels gewend, maar toch duimen we weer dat de bonen geen herrie maken vandaag.

Augusto, onze gids, komt ons om half negen ophalen en we beginnen aan de wandeling. Het beetje Engels dat hij zou spreken blijkt op te houden bij dog en pig, dus we gaan weer veel Spaans oefenen deze dagen. We wandelen vandaag door de lage en middelhoge zones van Miraflor. De omgeving bestaat voornamelijk uit boerenland. Niet zoals in Nederland met egale groene vlaktes, kaarsrechte slootjes en zwart-witte koeien, maar ruig en heuvelachtig met ogenschijnlijk loslopend vee. Dat laatste is niet waar want we moeten regelmatig over prikkeldraad hekjes heen klimmen. De varkens dragen een houten constructie om hun nek waardoor ze niet tussen de prikkeldraad hekken door kunnen kruipen. Halverwege de ochtend stoppen we bij een mooi watervalletje. Shoham is zo stoer om een duik te nemen in het koude water. Wij houden het bij pootje baden.

Na een uurtje vervolgen we onze tocht. We beginnen te klimmen want we gaan straks lunchen bij een familie in de hoge zone van Miraflor. Het wordt behoorlijk pittig en ondanks de bewolking is het flink warm vandaag. We zijn blij als het huisje waar we gaan lunchen opdoemt tussen de bomen. We worden met open armen ontvangen door de vrouw des huizes. We mogen op een lekkere houten hangbank wachten tot de lunch gereed is. De lunch is een feest! Rijst met groenten, aardappel chippies, tortillachips met bonenpasta en voor mij kip en voor Manon een gebakken eitje. De kip is heerlijk mals en lekker gekruid en de groenten zijn fantastisch smaakvol bereid. Hier kunnen we wel weer een middagje op vooruit. Na de lunch nemen we afscheid van Shoham. Hij neemt vanaf hier de bus terug naar Estelí. Wij moeten nog wat voetenwerk verrichten want we gaan terug lopen naar onze gastfamilie. Het wordt nog een pittige middagwandeling en we komen in totaal uit op twaalf kilometer met flink wat hoogtemeters.

Onze gastvrouw is nog niet thuis dus we ploffen vast neer op het terras. Als we een beetje zijn bijgekomen nemen we een douche. Of tenminste, we gaan naar het hokje waar de tuinslang in hangt. Heerlijk fris na een warme dag inspanning. Lekker schoon kruipen we samen op de grote hangmat tot aan het diner. Het was een lange dag vanaf vanmorgen vier uur, dus na het eten kruipen we al snel onder de klamboe.

Zondagochtend staat Augusto om half negen weer op het erf, klaar voor de tweede dag wandelen. We gaan vandaag naar de hoge zone dus dat betekent dat we beginnen met klimmen. We nemen afscheid van onze gastvrouw en we gaan het platteland weer in. Nou ja, plat, niet echt dus. We moeten stevig klimmen en in twee uurtjes tijd klimmen we bijna vijfhonderd hoogtemeters. Naarmate we hoger komen zien we het landschap veranderen. Het wordt groener en de bomen zijn groter en tropischer. In de hoge zone is het minder warm en regent het vaker. Bij het reisbureautje zeiden ze dat het hier kouder was, dus we hebben lange mouwen en vesten in onze tas gestopt. Volgende keer bedenken we even dat kou voor een midden-amerikaan heel iets anders betekent dan voor ons Hollanders. Het is vijfentwintig graden en we zweten ons kapot met een te zware rugtas gevuld met warme kleren.

Vanaf het hoogste punt gaat de wandeling door over de bergkam. Glooiend door het groene landschap. Het is niet het tropische woud dat we verwacht hadden, maar wel prachtige natuur waarin je helemaal weg bent van de drukke beschaafde wereld. Onderweg komen we alleen koeien en vogels tegen. We spotten de guardabarranco, de nationale vogel van Nicaragua met zijn mooie blauwe staart.

De wandeling door de hoge zone van Miraflor eindigt bij een lokale familie. Daar worden we met open armen ontvangen, dit keer door de man des huizes. We krijgen een lekker verfrissend citroensapje en een stevige lunch. De lunchplaats is tevens het einde van onze wandeldag. De chickenbus naar Estelí komt hier langs het erf. We relaxen nog wat in de hangmat en kletsen een paar woordjes met de gastvrouw. Rond drie uur horen we het gebrul en een toeter van de chickenbus die zich verderop de heuvel op worstelt. Pak je spullen, de bus komt eraan! We worden aan boord geholpen door de jongeman die je conducteur zou kunnen noemen. We zijn moe van een pittige wandeling en we zijn blij dat we redelijk aan het begin van het traject van de bus instappen. Dat betekent dat we zitplaatsen hebben! Gaandeweg loopt de bus weer enorm vol. Het mooie is dat iedereen vrolijk en vriendelijk blijft, ook al zitten we als haringen in een ton in de hobbelende bus. Typisch Nicaragua.

Terug in Estelí merken we dat er iets aan de hand is. Het is stil op straat en navraag leert ons dat de situatie rondom de demonstraties wat verergerd is. Bij het reisbureautje vragen we of we kunnen reizen, maar hij weet het gewoon even niet. Vandaag zijn veel busritten komen te vervallen dus nu ziet het er niet best uit. We komen morgen terug om verder te praten over de situatie. We gaan in ieder geval niet zoals eerder gepland in alle vroegte met de bus naar Granada. We vragen voor de zekerheid of onze hotelkamer eventueel een extra nachtje beschikbaar is. Het antwoord is ja want er is verder toch bijna niemand. Dat komt waarschijnlijk niet alleen door het laagseizoen…