Yellowstone

Yellowstone National Park is gigantisch groot. Met een oppervlakte van bijna negenduizend vierkante kilometer is het park groter dan de provincies Noord-Holland, Zuid-Holland en Zeeland bij elkaar. Die enorme omvang hebben we een beetje onderschat. We verblijven in het plaatsje Cody op ongeveer een uurtje rijden van de oostelijke ingang van Yellowstone. Dat klinkt heel aardig, maar bij de oostelijke ingang begint het pas. Vanaf daar is het nog drieënveertig kilometer naar de grote rondweg door het park. De rondweg zelf is achtvormig en in totaal tweehonderddertig kilometer lang. Kortom, vanuit onze uitvalsbasis Cody zullen we vele kilometers moeten rijden om al het moois in Yellowstone te kunnen bekijken. Gelukkig hebben we ruim tijd uitgetrokken voor dit hoogtepunt van onze Amerikareis. We beginnen al op donderdagmiddag als we uit Riverton komen rijden. We komen rond het middaguur aan bij ons hotel in Cody. Zoals verwacht kunnen we nog niet inchecken dus we rijden door naar de supermarkt. Met een kofferbak vol proviand beginnen we meteen aan de rit naar Yellowstone. We gaan beginnen!

Yellowstone heeft een bijzondere geologische geschiedenis. Het park bevindt zich bovenop een supervulkaan die 640.000 jaar geleden voor het laatst is uitgebarsten. Bij die uitbarsting werd de complete inhoud van twee enorme ondergrondse magmakamers de lucht ingeslingerd. De lege kamers die achterbleven stortten in. De krater die daardoor ontstond wordt een caldera genoemd en de caldera van Yellowstone is vijfenzeventig bij vijfenveertig kilometer groot. Bovenop en rondom de caldera heeft zich het indrukwekkend landschap ontwikkeld dat nu Yellowstone National Park vormt. Geologisch gezien is het gebied nog steeds erg onrustig. De aardlaag waar Yellowstone bovenop ligt verschuift nog ieder jaar ongeveer vier centimeter naar het westen en magma en vloeibaar gesteente bevinden zich op sommige plaatsen ‘slechts’ drie kilometer onder het aardoppervlak. Deze onrust onder de grond zorgt voor bijzondere verschijnselen als geisers, heetwaterbronnen en modderpotten. Combineer dat met de prachtige natuur en wilde dieren als beren, wolven, bizons, herten en elanden, en je concludeert vanzelf dat dit een heel bijzondere plek op aarde is.

De eerste plek die we gaan bezoeken heet West Thumb Geyser Basin. Dit punt ligt rechtsonder in de achtvormige rondweg. Dat is voor ons vanuit Cody aan de goede kant, maar het is al wel honderdzestig kilometer rijden. Gelukkig is het een prachtige route langs de oever van Yellowstone Lake. De enorme watervlakte met op de achtergrond de besneeuwde toppen van de Rocky Mountains geeft een uitzicht dat nooit verveelt. Bovendien komen we onderweg regelmatig wilde dieren tegen. De bizon is een graag geziene gast langs de weg. Ze zijn enorm groot en sterk dus ze trekken zich niets aan van de kleine mensjes in hun autootjes. Ze lopen zelfs op de weg en veroorzaken dan een echte Buffalo Jam. In dit geval staat het kolossale beest rustig te poseren in een grasveld naast de weg. Even verderop stoppen we op een plaats waar veel mensen langs de weg staan. We stappen uit en na wat aanwijzingen kunnen we met de verrekijker precies de rug van een grote bruine grizzlybeer zien. Het beest blijft verscholen en komt niet veel dichterbij. Misschien maar goed ook.

Het West Thumb Geyser Basin is een kleinere caldera in de grote Yellowstone caldera en vormt een vulkanische baai in het Yellowstone Lake. De geisers en warmwaterbronnen in het West Thumb Geyser Basin lozen dagelijks bijna 12.000 liter heet water in het grote meer. Toch blijft het meer ook in deze hoek met zeven graden heel koud. De wandeling door het basin leidt ons langs pruttelende poelen en prachtig gekleurde heetwaterbronnen. Wat een bijzonder fenomeen.

Vanaf West Thumb is het nog een half uurtje rijden naar misschien wel de grootste toeristische trekpleister van Yellowstone. We bezoeken de geiser genaamd Old Faithful. Deze geiser heet zo omdat hij heel regelmatig, namelijk iedere negentig minuten, water spuwt. Heel betrouwbaar dus. Old Faithful ligt middenin het Upper Geyser Basin. Hier zie je overal om je heen bewijzen van de actieve vulkaan onder onze voeten. De hete magma die slechts enkele kilometers onder het aardoppervlak zit zorgt voor het eerste ingrediënt voor een geiser: hitte. Regen en sneeuw zorgen voor het tweede ingrediënt: water. Het derde ingrediënt is het ondergrondse natuurlijke loodgieterswerk. Ondergrondse kamers fungeren als natuurlijke waterkokers en als het water kookt, spuit het door kloven terug naar het oppervlak. Het resultaat is een geiser zoals Old Faithful. Hoewel het hier erg druk is (er is een tribune om de geiser heen gebouwd) kunnen we het natuurverschijnsel prima bekijken. Precies op het voorspelde tijdstip begint de geiser te sputteren om niet veel later over te gaan in een indrukwekkende waterkegel. Het water spuit meer dan vijftig meter de lucht in.

Na de uitbarsting van Old Faithful is het mooi geweest voor vandaag. We zijn vanmorgen vroeg vertrokken en we moeten nog honderdnegentig kilometer terug. Als we afdalen naar Cody rijden we onder een prachtige regenboog door. Is de regen toch nog ergens goed voor... We komen om half negen ‘s avonds weer aan bij ons hotel. We kunnen na het inchecken nog net terecht bij het restaurant. Vandaag vinden we het fijn dat het eten Amerikaans snel gaat. Na het eten kruipen we snel in bed. Morgen weer een dag.

Vrijdag is onze eerste van twee volle dagen in Yellowstone. We staan vroeg op, halen verse broodjes bij de supermarkt, we gooien de auto vol met benzine, halen een dubbele espresso en we beginnen aan de rit naar de oostingang van het park. Helaas laat het weer ons vandaag flink in de steek. Het is bewolkt, koud en het regent. We hopen dat het aan de andere kant van het park beter is, maar naarmate de kilometers wegtikken vervliegt deze hoop. De thermometer geeft drieënveertig graden Fahrenheit aan, zes graden Celsius, brrrr. We rijden een groot deel dezelfde route als gisteren, maar nu rijden we Old Faithful voorbij naar het Midway Geyser Basin. Daar ligt het kleurrijke fenomeen Grand Prismatic Spring. Deze bron heeft een doorsnede van negentig meter en het water heeft een temperatuur van vijfentachtig graden Celsius. Helaas is de bron door de lage buitentemperatuur en de ijskoude regen gehuld in stoom. Van het kleurenspektakel is dus weinig te zien. Gelukkig kun je via een wandelpad ook op een uitzichtpunt boven de bron uitkomen en vanaf daar is het zicht best goed. Het is nog steeds koud, maar het is opgehouden met regenen. We zijn onder de indruk van wat we zien, maar we zetten deze bron op ons lijstje voor een tweede bezoekje bij hopelijk mooier weer. We bezoeken ook nog een aantal andere bronnen rondom het Midway Geyser Basin, waaronder het Biscuit Basin en we ontdekken dat de donkere dreigende wolken boven de gekleurde poelen ook wel weer voor een mooi plaatje zorgen.

We rijden een stuk terug naar Old Faithful. Daar drinken we wat in een café en wachten het weer even af. Het blijft bewolkt en winderig, maar de regen lijkt op te houden. Perfect want dan kunnen we nog een wandeling maken langs de warmwaterbronnen en geisers rondom Old Faithful. Het is een ronde van bijna zeven kilometer dus we zijn weer ruim twee uur onderweg. Het landschap getuigt van flink veel ondergrondse hitte en het geborrel en gebruis gaat gepaard met soms een scherpe geur van zwavel. Het klaart verder op en het zonnetje komt door. Dat komt perfect uit want daardoor is het hoogtepunt van deze wandeling een waar kleurenspektakel. De Morning Glory Pool is in het midden helder blauw en aan de randen gaat dat via groen over in geel. De gele kleur wordt veroorzaakt door bacteriën die leven in het lauwwarme water. In het midden is het water te heet voor de bacteriën en houdt de poel zijn schitterend blauwe kleur.

De wandeling heeft onze eetlust flink opgewekt dus we gaan op zoek naar een restaurant. We zijn moe en we hebben honger, dus we balen flink als blijkt dat het zo druk is dat er een wachtrij is voor een tafeltje. De gastvrouw zet onze naam op de lijst en geeft aan dat de wachttijd ongeveer veertig minuten zal zijn. We krijgen een buzzer mee die zal gaan zoemen als we aan de beurt zijn. Het alternatief is twee en een half uur rijden met een lege maag, dus we geven ons over en wachten in de bar. Al na twee slokken cola begint de buzzer te zoemen, we zijn al aan de beurt! Dit was een typisch gevalletje van Amerikaans indekken, cover your ass, want stel je voor dat ik je aanklaag als je me iets belooft dat je niet waar kunt maken. We worden naar ons tafeltje geleid en we krijgen een werkelijk heerlijk diner voorgeschoteld. Ik eet ribs van de bizon en Manon neemt een rijkgevulde ravioli. Heerlijk en ver boven de verwachting die we hadden van dit massarestaurant middenin een nationaal park. Na het eten stappen we weer in de auto voor de lange rit terug naar Cody. Ondanks het matige weer hebben we een mooie dag gehad.

Zaterdag bezoeken we een andere hoek van Yellowstone. We rijden het bovenste rondje van de achtvormige rondweg. De eerste stop op deze route is Artist Point waar we uitkijken over de Grand Canyon of the Yellowstone River. Hier zien we hoe de Yellowstone River zich een weg heeft gebaand door het gebergte. In de verte zien we een indrukwekkende waterval. Op dat punt gaat de ondergrond over van hard vulkanisch gesteente, dat niet wilde wijken voor het water, naar poreus gesteente dat is weggesleten. De waterval is drieënnegentig meter hoog en daarmee twee keer zo hoog als de Niagara Falls. Het lijkt wel een schilderij. Zeker met de dreigende wolkenpartijen heeft het beeld iets magisch.

De route gaat door naar het uiterste noordwestelijke puntje van de acht. Daar stoppen we bij de Mammoth Hotsprings waar heet water uit het ondergrondse natuurlijke leidingwerk naar de oppervlakte komt. De mineralen die met het water naar boven komen zorgen voor de vorming van terrassen. Het is een enorm levend gebied omdat het water steeds een nieuwe weg zoekt waardoor terrassen tevoorschijn komen, opdrogen en zich elders weer opnieuw vormen.

We gaan vandaag eten in het noordoosten van het park. De weg daarnaartoe leidt door prachtig groen glooiend landschap waar bizons grazen. Er is zoveel moois te zien dat we moeten oppassen dat we niet vergeten om op de weg te letten. Gelukkig doen we dat want plotseling remt het verkeer voor ons flink af. In Nederland erger je je dood als je in een kijkersfile terecht komt, maar hier is het een cadeautje. We zijn namelijk terechtgekomen in een berenkijkersfile! Een Park Ranger staat langs de weg en zorgt ervoor dat mensen rustig doorrijden en niet zo dom zijn om naar de beren toe te lopen. Zo rollen we langzaam langs een moederbeer en haar kleintje. Wat een geweldige dieren.

Het eten bij het houten restaurant van de Roosevelt Lodge is sfeervol en smakelijk. Met een goedgevulde maag beginnen we aan de lange terugreis die ons langs prachtig groen heuvelland en de Tower Falls leidt. Bij de Tower Falls maken we een korte avondwandeling om het eten te laten zakken. De waterval haalt het niet bij de grote waterpartij in de Yellowstone River, maar het blijft een mooi gezicht. Onderweg onderbreken we de lange reis nog een paar keer. Een keer bij borrelende modderpoelen en een stomende grot die de Dragon’s Mouth Spring wordt genoemd, en een keer om nog maar eens de grote bizons te bewonderen. Het laatste stuk door het park rijden we langs het meer bij de ondergaande zon. Het is hier zo prachtig. Om kwart over tien komen we met ruim vierhonderd kilometer achter de kiezen weer thuis in ons hutje in Cody. We kunnen niet anders dan douchen en in diepe slaap vallen.

Zondag zit het er al weer op. We reizen vandaag naar onze volgende bestemming Thayne, ten zuiden van Yellowstone. We nemen de route die door het park loopt zodat we nog één keer een paar hoogtepuntjes kunnen meepakken. Het zonnetje schijnt dus we hebben een uitstekende kans om ons mistige beeld van de Grand Prismatic Spring op te vijzelen. We rijden de tweehonderd kilometer naar het Midway Geyser Basin, trotseren de zondagse drukte, en worden beloond met een prachtig uitzicht. Eerst van bovenaf en later ook van dichtbij. Wat een schitterende kleuren! Meer dan tevreden stappen we weer in de auto. We smeren een broodjeslunch en dan rijden we aan de zuidkant het park uit.

De weg naar Thayne leidt door Grand Teton National Park, het kleine zusje van Yellowstone. Rechts van de auto kijken we uit op machtige besneeuwde pieken. Dat zijn de Tetons waar het park naar vernoemd is. We hebben geen energie om veel uit te stappen, maar de reis wordt wel aangenaam met zo’n uitzicht. Thayne is een klein slaperig boerendorpje waar niet veel te beleven is. We hebben een keurig rustig motelletje en dat kunnen we goed gebruiken. In vier dagen Yellowstone hebben we bijna tweeduizend kilometer afgelegd. Het was prachtig, maar het kost wel heel veel energie. Voor iedereen die Yellowstone nog op het lijstje heeft staan: zeker doen! Maar zorg voor een verblijf in het park om de reistijden een beetje te beperken.

We hadden eigenlijk een dagje Thayne gepland om Grand Teton te bezoeken, maar we kiezen voor een dagje bijtanken. Ik ga een rondje hardlopen en merk dat dat heeeeeeeel lang geleden is. Daarna (12:00 onze tijd) kijken we hoe België in een knotsgekke wedstrijd de kwartfinale haalt, we schrijven onze belevenissen op en we beginnen met het uitzoeken van de duizend foto’s van het natuurwonder Yellowstone. Dat is het gevaar van twee personen met allebei een camera. Morgen beginnen we aan de reis terug richting het zuiden via Salt Lake City en Bryce Canyon naar Las Vegas.