The Great Ocean Road

De Great Ocean Road is 240 kilometer lang en loopt langs de zuidkust van Australië van Torquay naar Warrnambool. Wij zijn inmiddels in Lorne en dat betekent dat we de eerste vijftig kilometer er al op hebben zitten. Vandaag rijden we het volgende stukje naar Apollo Bay. Dat is een afstand van slechts vijftig kilometer, dus we kunnen vandaag alle tijd nemen om rustig op te starten en onderweg op ons gemak om ons heen te kijken. We ontbijten bij een gezellig koffietentje in Lorne en na een bezoekje aan de lokale boetiekjes stappen we in onze prehistorische automobiel voor de volgende etappe.

We stoppen in het plaatsje Kennett River. Dat is een klein plaatsje aan de Ocean Road dat beroemd is geworden door de koala’s die hier in de eucalyptusbomen rondhangen. We hoeven niet lang te zoeken waar we naartoe moeten want op de parkeerplaats van Café Koala staan twee touringcars en een paar handenvol auto’s. Gelukkig hadden we hier van tevoren op gerekend want anders kan het teleurstellend zijn. Wij hebben het er graag voor over om deze prachtige diertjes te bekijken. We parkeren de auto niet op de parkeerplaats. In plaats daarvan rijden we een stuk de Grey River Road in. Deze onverharde weg is omzoomd door eucalyptusbomen en we gaan proberen om onze eigen koala te vinden. Het duurt maar twee bochten voordat we er eentje zien zitten. Het beestje zit op zijn gemak te slapen in de takken, dus we kunnen rustig uitstappen en onze camera in gereedheid brengen. Af en toe kijkt de knuffelbeer even op en dat zijn precies de schattige beelden die je zo graag vast wil leggen.

Langs de Grey River Road vinden we twee eigen koala’s en dat is genoeg om tevreden om te keren. Terug bij Café Koala drinken we een kopje koffie en we maken plezier met de felgekleurde vogels die voor het café komen schooien voor lekkere hapjes. De vogels zijn helemaal niet bang en komen rustig op je hoofd en op je schouders zitten om te kijken of er wat te halen valt. Het zijn prachtige dieren, dus we laten ze even landen op onze schouders. Dan nemen we afscheid van de dieren en rijden we verder langs de kust.

We komen op dit deel van de route weinig spectaculaire uitkijkpunten tegen, maar de rit langs de rollende branding is natuurlijk wel gewoon prachtig. Op ons gemak slingeren we naar Apollo Bay waar we al vroeg in de middag inchecken in ons motel.

Vanuit Apollo Bay maken we een uitstapje naar het binnenland. Even weg van de kust, brengen we een bezoekje aan het Great Otway National Park, the Otways. We stappen een totaal andere wereld in en we wandelen door dicht regenwoud met knalgroene varens en hoge, oude bomen. Het is heerlijk om een poosje rond te dwalen door het bos en we maken vandaag twee wandelingen. In de ochtend wandelen we de Maits Rest Rainforest Walk, een rondje van een ruime kilometer. Onderweg komen we ook nog wilde dieren tegen: de vleesetende Otway Slak kruist ons pad. Gelukkig hebben we de ontmoeting overleefd.

Vanuit Maits Rest rijden we over de Lighthouse Road naar Cape Otway. Daar staat de oudste werkende vuurtoren van de staat Victoria. Helaas mogen we die niet zomaar even bekijken want men heeft er een heel pretpark van gemaakt. We moeten entree betalen om de vuurtoren en het land daaromheen te mogen bezoeken. We strijken over ons hart en we betalen de entree. Gelukkig is er meer te zien dan alleen de vuurtoren. We bezoeken ook het oude telegraafstation vanwaar vroeger contact werd onderhouden met het eiland Tasmanië via een onderwater telegraafkabel, en we nemen koffie met een brownie op het terras van het houten café. Daarna rijden we weer terug naar het regenwoud over de Lighthouse Road waar we nog een keer bezoek krijgen van de nationale knuffelbeer van Australië.

In de middag lopen we een wandeling naar de Triplet Falls. Wederom zijn we omringd door prachtig groen regenwoud en als bonus krijgen we het geluid en het uitzicht van een prachtige waterval.

Na de watervallen gaan we weer terug naar waar we voor gekomen zijn, de Great Ocean Road. De route loopt vanaf Princetown weer langs het water en enkele kilometers verderop komen we bij de indrukwekkende Twelve Apostles. De grote rotsen die in de ruige branding staan, waren vroeger verbonden met het vasteland. Maar door de kracht van de elementen zijn de landtongen doorgesleten waardoor de uiteinden nu als drenkelingen in het water staan. De stenen zijn vernoemd naar de twaalf volgelingen van Jezus, maar er zijn nooit twaalf rotsen geweest. Het waren er ooit negen, maar in 2005 is één van de apostelen in zee gestort waardoor er sindsdien nog acht overeind staan. Het is een prachtig tafereel en dat wordt dan ook door vele toeristen bezocht. Gelukkig is er ruim voldoende parkeergelegenheid en is het uitzicht zo wijds dat de toeristen goed verspreid worden en de drukte dus eigenlijk best meevalt. Nog een meevaller is het feit dat het strand aan de voet van de apostelen omringd is door steile kliffen zodat daar niemand kan komen. Al met al is het een prachtig plaatje dat niet voor niets op alle ansichtkaarten van Zuid-Australië is terug te vinden.

Vlakbij de twaalf apostelen bevindt zich Loch Arch Gorge, een door kliffen omringde baai vernoemd naar het schip Loch Ard dat in 1878 schipbreuk leed bij een nabijgelegen eiland. Vanaf het goudgele zand is mooi te zien hoe de zee een grote hap uit de kust heeft genomen. Het zonnetje is nog net hoog genoeg om de schaduwen weg te houden en het is een prachtig uitzicht om de dag mee af te sluiten.

Dan breekt alweer de laatste dag van onze rit over de Ocean Road aan. Het weer is in de afgelopen dagen enorm veranderd. Bij het begin van de rit was het nog achttien graden en bewolkt en vandaag is de lucht strakblauw en de temperatuur loopt richting vijfendertig graden. We rijden eerst nog een stukje verder naar het westen waar we nog prachtige rotsformaties tegenkomen met aansprekende namen als The Arch, London Bridge, The Grotto en Bay of Martyrs. Dan maken we ons op voor de lange rit terug naar Melbourne over de inlandse snelweg.

Het laatste stukje van de reis hebben we een beetje moeten veranderen door onze vergissing met het vliegveld Avalon, maar dat levert ons uiteindelijk ook nog wat op. We hebben een heel bijzonder Bed & Breakfast geboekt in het plaatsje Little River, vlakbij Avalon Airport. De B&B is heel sfeervol ingericht met antiek meubilair en nostalgische attributen, zoals een oude weegschaal en een schoenleest als deurstop. Het pand is in 1840 gebouwd als rustplaats voor reizigers op de weg van Geelong naar Melbourne. De huidige eigenaars hebben het pand helemaal in oude stijl teruggebracht en voorzien van heerlijk luxe voorzieningen, zoals een super mooie badkamer. Als we om drie uur in de middag aankomen bij de B&B en de kamer te zien krijgen, gooien we onze spullen neer en racen we naar Melbourne om de huurauto zo snel mogelijk in te leveren. Vanaf de autoverhuur nemen we een Uber terug naar de B&B en zo zijn we nog lekker op tijd om te genieten van het prachtige etablissement.

We eten de laatste avond naast de B&B waar een gezellig restaurant is gevestigd. Het is er gezellig rumoerig met veel lokale mensen die met de familie een hapje komen eten. Al met al was het een heel gedoe om de afronding te herorganiseren naar Avalon Airport, maar we hebben onszelf toch een mooie afsluiting bezorgd in Little River. Morgen gaan we ontspannen naar het vliegveld voor ons volgende hoofdstuk. Een heel bijzonder hoofdstuk want op Sri Lanka krijgen we bezoek van onze families. Zin in!!