Kleinduimpje strooide kruimels

22 december 2018 - Mirissa, Sri Lanka

De avond van maandag zeventien december is heel bijzonder voor ons. Op die avond gaan we met het gehele gezelschap, twee families sterk, eten op het strand in Mirissa. Met zijn negenen nemen we plaats in de stoelen in het zand en we genieten van het heerlijke eten. De keuze is reuze, dus voor iedereen is er wat wils. Van verse vis en pittige curry tot een lekker mals biefstukje, iedereen kiest wat van zijn gading. Tijdens het eten gonst het van de reisverhalen want zowel de familie Horst als de familie Geertsen heeft inmiddels heel wat bijzondere ervaringen opgedaan in Sri Lanka. Het wordt een enorm gezellige avond, maar wel eentje die ook moet eindigen met een afscheid. Morgen reis ik met Jos en Anouk weer terug het binnenland in, dus na het eten wisselen we dikke knuffels uit met de familie Horst. Zij blijven nog even lekker relaxen in Mirissa voordat ze zaterdag weer naar huis vliegen. Het was heel gezellig en vooral bijzonder dat we met elkaar al die prachtige avonturen hebben mogen beleven.

IMG_2424

Op dinsdag breekt een bijzondere tijd aan, want na negen maanden op elkaars lip zullen onze wegen een paar dagen scheiden. Ik ga met Jos en Anouk terug het binnenland in terwijl Manon met Marjo in Mirissa blijft. Best een beetje vreemd na zo’n lange tijd samen. Over een paar dagen ontmoeten we elkaar weer in Dickwella, waar we met zijn allen kerstmis zullen vieren in een fraai familiehuis met zwembad in de tuin. Tot die tijd gaan we een paar avonturen afzonderlijk beleven. Ik voel me als kleinduimpje die zijn broodkruimels volgde om zijn weg terug te vinden want de route gaat terug naar Ella en vervolgens met de trein naar Kandy, ik had best een retourtje kunnen kopen. Tot ons grote plezier toont ook de familie Geertsen zich bereid om de pen op te pakken en een bijdrage te leveren aan ons reisverhaal. Jos vertelt ons op hilarische wijze alles over onze reis naar Ella en over de avonturen die we daar hebben beleefd.

Jos - Op achttien december 2018 zijn we vroeg uit de veren om op tijd te kunnen ontbijten. Om half negen ontmoeten we Niels, Manon en de chauffeur voor de deur van ons hotel. Na een kort afscheid vertrekken we richting Ella. De familie Horst, Marjo en Manon achterlatend in Mirissa. Voor Niels een vreemde gewaarwording om na negen maanden nu vier dagen zonder Manon te zijn. Om iets over elf in de ochtend nemen we een eerste gedwongen stop en zien we onze middagplannen verdampen. De taxi komt kreunend, steunend en puffend tot stilstand bij een garage te Embilipitiya. We hebben panne en er zit niets anders op dan te wachten tot de techneuten het euvel hebben gevonden en verholpen. We nemen enkele foto’s die we zo door kunnen sturen naar de Arbeidsinspectie want wat gaat het er hier anders aan toe dan in een Nederlandse garage. Dan begint het lange wachten in de alsmaar warmer wordende zon. De auto staat op een krik en af en toe komen er collega’s op de brommer langsrijden met nieuwe onderdelen en goede raad. De tijd verstrijkt en om half twee is er eindelijk zwarte rook. Uit de uitlaat welteverstaan en dat is het teken dat de reis hervat kan worden. De brandstofleiding was verstopt en is vervangen.

IMG_8701IMG_8702IMG_8704

We zijn drie uur verloren bij de garage, dus we maken een tweede tussenstop om te lunchen. We doen ons tegoed aan een Sri Lankaanse lunch en we vallen als bleekscheten op omdat we de enige personen zijn die met mes en vork eten. De lunch is voortreffelijk. Na de lunch rijden we in één keer, zonder problemen, naar Ella. Daar begint een zoektocht naar onze homestay die niet zou misstaan in een speurtocht. Met behulp van telefonische aanwijzingen komen we uit bij een bord langs de spoorweg. Dichterbij lijken we met de auto niet te kunnen komen, dus we binden de rugzakken op de rug en we wandelen over het spoor en vervolgens de bergen in waar we na wat rondvragen eindelijk tegemoet worden gelopen door onze gastheer. We ploffen om vijf uur op het balkon van ons thuis voor de komende twee dagen en drie nachten. De stilte is oorverdovend en het uitzicht is fenomenaal. Het balkon biedt uitzicht op de spoorlijn van Ella naar Kandy, Ella’s rock, Little Adams Peak en Ella’s Gap.

IMG_5210

Na een kop thee neemt gids Niels ons op sleeptouw en wordt de inwendige mens versterkt bij restaurant Chill, bekend van de gastblog van Bas. Onder het genot van een heerlijke maaltijd en een lekker biertje worden de plannen voor morgen doorgenomen. We hebben door de autopech een middag verloren, dus we krijgen een druk programma. Na het eten duiken we vermoeid in bed.

Een echte wekker hebben we niet nodig want om zeven uur rijdt de eerste trein onder het balkon door. De zon schijnt er al vrolijk op los en het uitzicht blijft fascinerend mooi. Na een lekker ontbijt, brengt de tuktuk ons bij de eerste bestemming, de theefabriek. De lokale inwoner legt het proces netjes uit en houdt daarbij een vurig pleidooi voor zwarte thee en verfoeit de groene thee en cafeïnevrije thee, de laatste omdat het cafeïnevrij maken geschiedt met chemicaliën waarvan een deel achterblijft in de thee. Na de uitleg volgt een rondleiding door de fabriek. Nu ik alles weet over thee neem ik morgen bij het ontbijt thee in plaats van koffie. 

IMG_8720IMG_8705IMG_8712IMG_8717

Na de lunch gaan we op weg naar de Nine Arch Bridge. Het weer is helder en na de afdaling en de eerste indrukken poseert Anouk met de benen buiten boord op rand van de brug. Ik loop stevig door met de blik gefixeerd op de rails zodat ik niet hoef te kijken naar het tafereel op de rand. De foto’s zal ik later wel bekijken. Aan de overkant gaan Niels en Anouk weer de hoogte in voor een andere uitkijk. Ik bedank voor deze klim en wacht beneden tot ze terug zijn. Uiteindelijk besluiten Niels en Anouk ook om via de theeplantage de afdaling te maken naar de voet van de brug. Tussendoor wordt nog een fotoshoot gemaakt en weer eenmaal boven, gaan we met zijn drietjes op de foto. Het is natuurlijk ook een buitengewoon fotogenieke locatie. Prachtig!

IMG_8743IMG_8729IMG_8779IMG_8739IMG_8798IMG_8808IMG_8789

Na het nuttigen van een glas water, vervolgen we ons programma en we gaan op weg naar Little Adams Peak of Mini Adams Peak. We trotseren de klim van meer dan 200 traptreden, afgewisseld met onbegaanbare paadjes. Ik doe mijn best om de moeite onzichtbaar te houden, maar mijn hoogtevrees helpt ook niet echt mee. De jongelui fladderen ondertussen naar boven. Eenmaal boven blijkt de view amazing. Ook hier worden de nodige foto’s genomen.

IMG_8824IMG_8844IMG_8858IMG_8850IMG_8875-PanoIMG_8817

De afdaling verloopt in een rustig tempo en de knieën werken optimaal mee. Eenmaal aangekomen bij de Homestay laten we de dag tot ons doordringen onder het genot van een kop thee van de gastheer. Na een snelle douche wordt een door Tripadvisor goed beoordeeld restaurant bezocht. De wandeling naar en van het restaurant wordt het laatste wapenfeit van de dag. Moe en voldaan duiken we ons mandje in.

Niels - Wat is het leuk om terug te zijn in Ella. Ik was een beetje angstig om weer drie nachten slecht te slapen, maar die angst blijkt ongegrond. De homestay ligt buiten bereik van de luidruchtige 24-uurs bar en de rust is fantastisch. We slapen als rozen en dat maakt de dagen zoveel leuker. Het is ook erg leuk om in de restaurants terug te komen. Vooral bij Chill word ik als een oude bekende ontvangen en we voelen ons zeer welkom. De rest van ons avontuur in Ella en de reis naar Kandy worden, met tussenkopjes, beschreven door Anouk.

Anouk - Liever een hutje op de berg, dan een vijf-sterren resort

Donderdag is onze laatste volle dag in Ella. Wat een fijn plekje is dit! We genieten wederom van een heerlijk ontbijt op ons balkon met waanzinnig uitzicht. Onze kamer is simpel maar schoon. Wij zijn het er alledrie over eens: liever hier verblijven met dít uitzicht, dan op een vijfsterren resort. 

IMG_5414IMG_5416IMG_5415

Vandaag staat Ella’s Rock op de planning. Nadat we water en snacks hebben gescoord bij de lokale supermarkt worden we aangesproken met een brede lach: “you need tuktuk?”. De rode resten op de tanden van de tuktuk driver verraden dat hij paan heeft gekauwd. Paan - een mengsel van betelnoot, tabak en kalk - werd ooit ontdekt door de Aryuvedische gezondheidsleer, waarbij het wordt aanbevolen als middel tegen slechte adem. Tegenwoordig wordt het veelal gebruikt als stimulerend middel en het is erg verslavend. Na twintig minuten is de paan ‘op’ en kan het worden uitgespuugd.

Pap besluit vandaag zijn knieën te sparen dus Niels en ik beginnen met z’n tweeën aan de wandeling richting Ella’s Rock. Het eerste stuk is vlak en loopt over het spoor. Vervolgens nemen we per ongeluk de jungle route door het hoge gras. Ik ben blij met mijn warme maar lange broek, Niels zijn blote benen hebben het te verduren. We passeren prachtige theeplantages en beginnen aan het laatste stuk omhoog. De klim gaat ons goed af. In iets minder dan twee uur staan we op de top en genieten we van onze snacks met adembenemend uitzicht. Het was de inspanning meer dan waard! We kijken precies uit op Little Adam’s Peak, waar we gisteren nog met zijn drieën op stonden.

IMG_8885IMG_8886IMG_8891IMG_8907IMG_8900IMG_8916-Pano

Op de weg terug doen we ons best het hoge gras te vermijden. We volgen het kaartje op Maps.me nauwkeurig, maar de kortste route leidt ons toch via de jungle. Als we een heel eind op weg zijn, worden we tegengehouden door een local die beweert dat we door zijn tuin lopen. Right. Hoewel we hem niet geloven volgen we toch netjes als hij ons via een alternatieve route naar het spoor leidt. We bedanken hem vriendelijk en geven hem slechts 100 roepies. We hebben het gevoel dat we - voor het eerst in Sri Lanka - in de maling zijn genomen. En inderdaad als we later de geo tracker van Niels checken, zien we dat we nauwelijks van het spoor vandaan waren! Jammer, tot nu toe is iedereen hier zo vrolijk, behulpzaam en oprecht geweest.

De rest van de middag vullen we met een spelletje kaarten in een tentje waar ze voor het eerst echt goede koffie hebben. Niels is een gelukkig man. Voor ons laatste avondmaal in Ella eten we heerlijk Sri Lankaans bij cafe Chill, waar Niels inmiddels door meerdere mensen van de bediening is herkend. Hij is hier dan ook voor de vierde keer deze week! 

Sri Lankan Smile

Vrijdagochtend om 6:40 vertrekt onze trein van Ella naar Kandy. Stiekem ben ik toch wel heel blij met onze gereserveerde plaatsen. Omdat het vakantieperiode is, zitten de treinen bomvol met zowel toeristen als locals. Ik geniet volop van de reis, hangend met mijn hoofd uit het raam. Onderweg kopen we een chai tea van een vriendelijke verkoper. De openheid en glimlach van oor tot oor siert de Sri Lankanen. De ‘Sri Lankan Smile’ wordt door buitenlanders vaak opgemerkt en vormt een belangrijk onderdeel van de cultuur. Dit komt mede doordat in de geschiedenis tal van verschillende volkeren voet op Sri Lankaanse bodem hebben gezet. Vandaag de dag leven er meerdere etniciteiten met verschillende religies en levensfilosofieën (boeddhisme, hindoeïsme, moslim en christen) in vrede samen.

IMG_9020IMG_8944IMG_8975IMG_8993IMG_9022IMG_9014

De zeven uur durende treinreis vliegt voorbij en voor ik het weet zijn we gearriveerd in het drukke, chaotische Kandy. We benutten de middag goed met een bezoek aan de Temple of the Tooth Relic, waar een tand van Boeddha ligt opgeborgen. Ook hier is Niels al eerder geweest dus hij wijst ons mooi de weg. Honderden mensen, gekleed in wit, komen bloemen brengen als offerande aan Boeddha. Indrukwekkend om te zien! Het zijn voornamelijk lotusbloemen, die de geboorte van Boeddha symboliseren. De kleur wit staat voor puurheid. 

IMG_9027IMG_9035IMG_9039IMG_9041IMG_9050IMG_9053

Poya Day

Onderweg naar een restaurantje maken we een ongeplande stop om naar een optreden van traditionele Kandiaanse dans te kijken. Vernoemd naar het Kandiaanse rijk, zoals het eiland heette voor de Britten het in 1815 veroverden, kenmerkt deze dans zich door krachtig voetenwerk en dierlijke bewegingen. De kleurrijke kleding en traditionele maskers die de dansers dragen zijn geweldig om te zien!

Eenmaal bij het restaurant merken we dat we een tikkeltje vermoeid zijn van het vroege opstaan vanochtend en van de wandelingen van de afgelopen dagen. De mannen genieten van een Lion biertje bij het eten. Dit restaurant is één van de weinigen in Kandy die alcohol schenken. De eigenaar informeert ons dat het morgen Poya Day is. Iedere volle maan is een feestdag hier en dat is normaal gesproken iedere maand één keer. Het is een belangrijke dag voor de boeddhisten en er vinden allerlei festiviteiten plaats. Voor ons toeristen betekent dit dat er geen vlees en alcohol wordt verkocht, en de meeste winkels doorgaans gesloten zijn. 

De volgende dag zitten we eigenlijk de hele dag in de auto. We reizen vanuit Kandy naar het zuiden waar we de laatste week met zijn vijven zullen doorbrengen. Als we bijna op onze eindbestemming zijn, de zon achter de zee zakt en de volle maan goed zichtbaar is, belanden we zomaar middenin een Poya parade. Een hele lange stoet van voornamelijk kinderen, gekleed in de mooiste kostuums, danst door de straten, op naar de tempel die voor de gelegenheid versierd is met duizenden lichtjes. Het lijkt op de dansvoorstelling die we gisteren samen met vele andere toeristen hebben gezien, maar dan ‘echt’. De jongens bespelen de trommels en de meisjes in hun mooie zwierige jurken en met maskers op hun hoofd, dansen er met veel plezier omheen. Het is prachtig om te zien en ik vind het mooi dat er nog zulke mooie tradities hier bestaan. Ondanks de lange zit is het toch een hele bijzondere dag. En nu op naar mam en Manon!

Niels - Ondertussen in Mirissa... Marjo vertelt ons over haar ervaringen in Sri Lanka

Marjo - We zijn nu een week in Sri Lanka en we hebben al zoveel moois en indrukwekkends gezien. En wat een lieve, behulpzame mensen. Ze willen je met alles helpen! Dat begon al in Colombo toen ik letterlijk met de deur in huis kwam vallen. Een van de jongens zei nog, PAS OP voor de opstap, maar toen lag ik al languit. Het voelde behoorlijk ongemakkelijk, maar ik werd met veel zorg overeind geholpen en maakte zo kennis met de enorme behulpzaamheid van de Sri Lankanen.

De eerste week zijn we nog met zijn drieën en we gaan veel samen op pad. De tuktuk is een uitkomst, het is even proppen maar dan brengen ze je overal naartoe. Zo zien we best veel in een weekje tijd en al onze belevenissen worden natuurlijk als mooie herinneringen opgeslagen op de foto. Een hoogtepuntje is de prachtige foto bij Coconut Tree Island. Het was een flinke klim waar de toegesnelde hulp meer dan van pas kwam, maar ik sta er toch maar mooi op. De walvisvaart was een minder groot succes want de zeeziekte sloeg toe en de walvissen hielden zich goed verstopt. Maar ook hier zijn we toch maar weer mooi naartoe geweest.

90519215-9A39-47FD-A9F7-2272D8ECAF6417AFAF0B-49C3-4F7E-A828-F6F2ED32B9E59C2EADFB-2D00-4ED9-94BA-541103AD7B22C2142628-003A-442C-A692-001A08F7D3AD

Jos en Anouk gaan er ook samen lekker op uit. Ze bezoeken bijvoorbeeld Secret Beach en ze beklimmen een klein eilandje in de branding voor de kust. Ik heb heerlijk aan het strand kunnen liggen op een bedje en ieder hotel waar we verblijven heeft een zwembad waar ik heerlijk wat verkoeling kan halen.

252288D1-8557-4422-B4C8-16CD4E431F1AC37CE342-DF69-4409-8D39-D3F571096919460650B5-BEDC-4E4B-956F-F10CB760554002AD239D-276E-47ED-9FE4-BF5A1CF7A26E

Maandagavond zeventien december is het eindelijk zover. Manon en Niels komen naar ons hotel. Jos staat al op het balkon op de uitkijk en ineens roept hij: Jaaaa.... daar komen ze aan! Heerlijk om ze weer te zien en te kunnen knuffelen na ruim negen maanden! We praten lekker samen bij en ‘s avonds gaan we uit eten samen met de familie van Niels. Na het eten volgt voor Niels, Jos en Anouk alweer het afscheid van de familie Horst, want morgen gaan zij met zijn drieën op avontuur.

Op dinsdag achttien december vertrekken Jos, Anouk en Niels naar het binnenland. Manon en ik blijven aan de kust en we verhuizen naar een ander mooi hotel om heerlijk te relaxen en bij te kletsen. Wat is dat super, want dat lekker kletsen heb ik wel gemist!

IMG_9506

We volgen in Mirissa een beetje een vast programma. Rond half negen opstaan en aanschuiven voor een heerlijk ontbijt. Dan heerlijk genieten aan het zwembad totdat we rond het middaguur weer opfrissen en op pad gaan met een tuktuk voor de lunch. Meestal is dat een overheerlijke smoothiebowl en soms nog een toast met avocado en feta voor Manon en een toast met knoflookchampignons en feta voor mij. Super lekker! Na de lunch keren we terug naar het relaxte zwembad waar het rond vier uur gezellig teatime is. Daarna pak ik even wat rust om er rond zeven uur weer fit op uit te kunnen om te eten. Er zijn zoveel heerlijke restaurantjes in de straat en ook aan het strand.

IMG_9571IMG_95600F1F3644-036E-444F-A367-8A407D953A28C85F8924-B9A5-448D-80FC-71C383DFB73EIMG_9627IMG_9507IMG_9637

Donderdagavond eten we nog een keer met Ria, Henk, Eline en Bas. Voor hen zit het avontuur er alweer bijna op want zij gaan zaterdag helaas alweer richting Nederland. Wat was het speciaal om elkaar hier te treffen en een paar keer samen te eten. Vrijdag is voor ons de laatste dag in Mirissa. Morgen verhuizen we naar het plaatsje Dickwella waar we een huis hebben gehuurd om met elkaar de kerstdagen te beleven. We zijn dan de rest van de tijd met z’n vijven en we gaan er een gezellige Kerst van maken.

IMG_9595

Tijdens de reis naar Dickwella kijken we onze ogen uit. Vooral wanneer we een omleiding moeten maken vanwege de viering van de volle maan, krijgen we een kijkje in het ware leven in Sri Lanka. De huisjes zijn armoedig en er wonen grote gezinnen met heel veel kinderen. De tegenstelling is groot als we bovenop de berg een aantal super luxe huizen passeren. Bergafwaarts is het weer veelal dezelfde armoede en toch kijken de mensen blij en blijven ze altijd super behulpzaam en aardig. Wat een bijzonder land.

Na anderhalf uur rijden inclusief de omleiding komen we aan bij ons huis voor de komende week. We worden bij het hek opgewacht door Anula. Zij woont met haar moeder in een huisje naast de villa en ze gaat de komende week voor ons zorgen. De villa is geweldig met een mooie tuin met een zwembad erin. We zouden het hier best nog langer kunnen volhouden dan een week. We frissen ons op en wachten op het moment dat Jos, Anouk en Niels ons vijftal compleet komen maken.

Niels - En zo komen twee verhaallijnen samen in de villa in Dickwella. Hier gaan we met zijn vijven een bijzondere kerstweek beleven. Een mooi laatste hoofdstuk van het avontuur op Sri Lanka.

Foto’s

9 Reacties

  1. Emmy bak:
    28 december 2018
    Wat leuk en gezellig dit blog verhaal, met allemaal verschillende schrijvers en schrijfsters.
    Mooie duidelijke foto's, ik moet Jos nageven die heeft zich goed op deze reis voorbereid zelfs zijn sokken met een palmboom motief chapeau Jos , tot in de details, dan die kuiten ,die mogen er ook nog zijn .Een beter plaatje dan die foto bij ons op toilet met je jogging broek weet je nog , ik zie liever dit. Allemaal nog een fijne tijd samen, knuffel voor iedereen.
  2. W.T.M.Geertsen-Jacobs:
    28 december 2018
    Leuk inderdaad dat iedereen een bijdrage levert aan dit verhaal. Een heel bijzondere kerst voor jullie dit jaar!
  3. Jolanda Elbers:
    28 december 2018
    Wat een mooie en bijzondere reis.
  4. Elaine:
    28 december 2018
    Wauw! Kippenvel!! Hoe bijzonder dat jullie dit met z’n alle hebben kunnen meemaken. Jammer dat de ouders ondertussen weer naar huis terugkeren maar hebben jullie genoten. Heel veel plezier verder met z’n tweetjes! Ik vijf jullie volgen!!
  5. Trudy Kesselring:
    28 december 2018
    Wat een prachtige verhalen weer en nu ook van jullie, Jos, Marjo en Anouk! Hoop dat jullie hebben genoten van een heerlijke kerst samen. Zo benieuwd naar alle verhalen Marjo!! Liefs voor allemaal
  6. Gemma Rutjes:
    28 december 2018
    Wat fijn om te zien hoe jullie genieten van deze bijzondere vakantie. Ook het reisverslag van jullie is prachtig om te lezen. Met jullie vijven zal Kerstmis een feestje geweest zijn. Ben zeer benieuwd naar jullie verhalen als we in januari bij jullie aankomen. Geniet de resterende tijd nog volop en tot gauw.
  7. Henk:
    28 december 2018
    Heel leuk om jullie verhalen te lezen over de plaatsen die wij enkele dagen geleden bezocht hebben. Jos, Marjo en Annouk een hele fijne terugreis. Niels en Manon een fijne jaarwisseling op het strand van Marissa.
  8. Ria Horst:
    28 december 2018
    Wat leuk dat we echt allemaal een stukje geschreven hebben.
    Fijn dat iedereen geniet en voor ons is het leuk om jullie belevenissen te lezen, een soort herhaling van onze fijne tijd. Nog veel plezier voor de laatste dagen!
  9. Miriam:
    28 december 2018
    Super leuk om te lezen!!