Een sprookje uit 1001 nacht

De laatste dag op Sicilië brengen we door in een bakkerijtje in het centrum van Ortigia. We moeten om tien uur uitchecken en onze vlucht naar Marokko gaat pas in de avond. Als de laatste blog van Italië online staat, pakken we onze tassen en rijden we naar de luchthaven van Catania. Daar krijgen we te maken met de buitengewone klantvriendelijkheid van autoverhuurbedrijven. We leveren strikt genomen de auto wat te laat in omdat we bij aankomst op Sicilië de auto eerder op de dag hebben opgehaald. We hadden al een beetje rekening gehouden met de mogelijkheid dat we een dag extra zouden moeten betalen en omdat we slechts achttien euro per dag betalen kan dat de kop niet kosten. Het grijpgrage autoverhuurbedrijf ziet dat natuurlijk anders en er ontstaat een ongezellige conversatie.

Autoverhuur: “U bent te laat meneer, u moet een dag extra betalen.”
Niels: “Nou, te laat, dat valt toch wel mee, maar goed als je per se naar de komma’s wilt kijken.”
Autoverhuur: “Ik houd 48 euro van de borg in.”
Niels: “Maar mijnheer, we betalen achttien euro per dag!”
Autoverhuur: “Ja, dat is de prijs van jullie tussenpersoon, nu moet je onze eigen dagprijs betalen. Tekenen bij het kruisje graag.”
Niels: “Ik vind het belachelijk!”
Manon: @##&**@##! **&€###@! En €€@ &(###/&€!

Zo, we verlaten Italië een beetje beladen. Gelukkig worden we in Marokko heel aangenaam en vriendelijk ontvangen en de douanebeambte heet ons van harte welkom. Dat verwacht je niet als je ziet hoe streng en serieus ze kijken, maar we voelen ons meteen fijn en welkom. Het is al laat in de avond, maar gelukkig staat er tussen een woud van bordjes ook een man met onze naam bij de uitgang van het vliegveld. Opnieuw worden we van harte welkom geheten en in een kwartiertje rijden we naar de binnenstad van Marrakesh. Het is donker en eigenlijk ook best koud, dus we zijn blij met onze dikke jas. In de binnenstad volgt weer een warm welkom van Abdoo in onze riad. Een riad is een traditioneel Marokkaans huis of paleis met een binnentuin. De naam is afgeleid van het Arabische woord ryad (رياض), dat tuin betekent. Riads waren de huizen van het rijkere deel van de burgerij en ze staan vaak in de oude, ommuurde delen van de stad (de medina). Tegenwoordig worden veel van deze riads gebruikt als hotel of restaurant.

Onze eerste dag in Marrakesh slapen we lekker uit, wat een geweldige bedden hebben ze hier! Daarna wordt er een heerlijk ontbijtje geserveerd op het dakterras van de riad. De ochtenden zijn best fris, maar als het zonnetje langzaam omhoog kruipt is het hier prima vertoeven. Na het ontbijt wandelen we voor het eerst de hectische medina in. Het is best intens, maar ook prachtig mooi. De Arabische cultuur van Marokko hebben we nog niet eerder gezien tijdens onze reis. Dubai is natuurlijk wel Arabisch, maar dat is van de buitencategorie en eigenlijk gewoon nep. Hier is het net een sprookje uit 1001 nacht. We slingeren door de straatjes en steegjes en in ons achterhoofd houden we de instructies van Abdoo goed in ogenschouw. We zoeken in de souk, de Arabische markt, onze eigen weg en laten niemand ons de weg wijzen. Vroeg of laat komt het er dan namelijk op neer dat je moet betalen en wat je geeft zal nooit genoeg zijn. We onderhandelen stevig want niets heeft een vaste prijs en alles is in eerste instantie veel te duur. Ook letten we goed op onze spullen want helaas zijn er veel zakkenrollers in Marrakesh. We zijn ook gewaarschuwd voor vrouwen die je een hand willen schudden. We hebben het niet meegemaakt, maar het schijnt dat je dan voor je het weet een mooie hennatekening op je hand hebt staan en natuurlijk betaal je daarvoor de hoofdprijs. Het klinkt als een hele lijst vervelende dingen, maar eigenlijk voelen we ons geen moment onprettig. We zijn natuurlijk ook wel wat toeristentrekkers gewend.

De eerste dag slenteren we door de medina, langs de traditionele markt en langs de kraampjes in de souks. Overal zie je prachtige kleuren en worden mooie kleden, kruiden, schalen, leder- en rietproducten, lampen, tassen, schoenen en andere waren verkocht. Er lijkt geen eind aan alle kraampjes te komen, of lopen we nu al voor de derde keer langs dit kraampje? Het is een doolhof van steegjes en straatjes, dus voor je het weet ben je je richtingsgevoel helemaal kwijt. Gelukkig is de binnenstad niet heel groot en er zijn enkele herkenningspunten waardoor je snel weer weet waar je bent. In de middag lunchen we bij één van de vele mooie toeristenterrasjes. In een heerlijk zonnetje genieten we van een verse jus en een overheerlijk tajine gerecht. De tajine is een aardewerken stoofpot en erg populair in de Marokkaanse keuken. Die gaan we thuis ook aanschaffen want wat is het heerlijk. In de middag lopen we langs een art en craft markt en scoort Manon een nieuwe rieten tas. “You can make small, fits in backpack”, kijk even opvouwen en hij past in de tas, ideaal. Marrakesh is fantastisch voor souvenirs en leuke prullaria voor in huis. Helaas zijn we gebonden aan de beperkte inhoud van onze backpack, èn hebben we nog geen huis.

Op de tweede dag in Marokko hangen we de echte toerist uit. Abdoo heeft paard en wagen voor ons geregeld en we doen een rondje door de nieuwe stad om ook daar een indruk van te krijgen. Dit is heel anders dan de oude binnenstad, groot, modern en gestructureerd, en het ziet er welvarend uit. We genieten van het ochtendzonnetje en laten ons afzetten aan de zuidkant van de medina. Het was de vijfentwintig euro niet waard, maar het was wel een ontspannen ritje.

We bezoeken het Bahia paleis en de omliggende tuinen. Het werd gebouwd aan het einde van de 19de eeuw, als grootste paleis van die tijd. De naam bahia betekent 'glans'. Net als in andere gebouwen van die periode in andere landen, was het de bedoeling om de essentie van de Islamitische en Marokkaanse stijl in één gebouw te vangen. Het is een oase van rust... uhh toeristen. Zo’n mierenhoop hadden we nog niet eerder gezien. Ondanks de vele mensen kunnen we gelukkig wel goed genieten van de pracht en praal. Zo veel mooie mozaïeken, bogen, ramen, en andere versiersels. In de tuinen groeien sinaasappelbomen. We schieten weer vele mooie plaatjes.

Vanuit het Bahia paleis lopen we verder naar het plein Rahba Kedima. Dit plein is omringd door apothekerszaakjes met specerijen en kruiden. In het midden van het plein staan stalletjes waar ambachtslieden hun waar proberen te verkopen. We aanschouwen dit geheel onder het genot van een lekker broodje vanaf een dakterras dat precies uitkijkt over dit plein. Van bovenaf bepalen we onze strategie voor de koopjesjacht en na de lunch slaan we toe. We onderhandelen stevig en gaan naar huis met een tas vol leuke spulletjes. Misschien nog steeds te duur, maar het voelt in ieder geval goed. We worden er echt een beetje goed in.

Deze avond gaan we heerlijk dineren bij een van de weinige restaurants waar je een wijntje kunt drinken. In het islamitische Marrakesh is maar op weinig plaatsen alcohol te krijgen. Op het dakterras genieten we van een aperitiefje bij de ondergaande zon en vervolgens laten we ons in de binnentuin van de riad de Marokkaanse specialiteiten goed smaken.

Op de laatste dag in Marrakesh bezoeken we de Jardin Majorelle. We hebben gerekend op een flinke hoeveelheid toeristen, maar dat we een half uur in de rij moeten voor kaartjes valt toch wel even tegen. Gelukkig blijkt de tuin de wachttijd meer dan waard. De botanische tuin werd ontworpen door de Franse kunstenaar Jacques Majorelle. De prachtige kobaltblauwe kleur, kenmerkend voor vele decoratieve elementen in de tuin, werd later naar deze kunstenaar vernoemd; Majorelleblauw. Vanaf 1980 was de Majorelletuin eigendom van de in 2008 overleden Franse modeontwerper Yves Saint Laurent. Na zijn overlijden werd Saint Laurents as in de rozentuin uitgestrooid. De tuinen zijn werkelijk prachtig, goed onderhouden, en vooral fotogeniek. Met name de combinatie van kobaltblauw met geel tegen de groene achtergrond is heel mooi en we schieten dan ook al snel ons rolletje vol.

Vanuit de tuinen lopen we terug naar de medina waar we een tafeltje hebben gereserveerd voor lunch op een heerlijk dakterras. We relaxen en brengen hier een groot deel van de middag door. In de avond eten we nog een typisch Marokkaanse couscous en dan zit onze tijd in Marrakesh er helaas alweer bijna op. Dat is snel gegaan. We maken ons op voor een weekje relaxen op Tenerife en tellen af naar onze thuiskomst, nog twee weken!