De straten van George Town

20 augustus 2018 - George Town, Maleisië

George Town is de hoofdstad van het eiland Penang in het noordwesten van Maleisië. De stad is een smeltkroes van culturen. Het grootste deel van de bevolking is Chinees of Peranakan (zo worden de eerste Chinezen in de Indische Archipel - Maleisië, Singapore en Indonesië - genoemd). Verder zijn er ook grote afvaardigingen uit India en zie je in het straatbeeld veel Europese invloeden. De stad is vernoemd naar de Britse koning George III. De bouwstijl varieert van Brits koloniaal tot Chinees en een verdwaalde mooie moskee. Het oude stadscentrum aan de oostkant van de stad bij de haven is UNESCO werelderfgoed.

IMG_0844 IMG_0845 IMG_0927

George Town staat bekend om lekker eten en creativiteit. Dat laatste komt tot uiting in een groot aantal verschijningen van Street Art. De eerste dag in George Town wandelen we door het oude centrum langs de straatkunst. Het zijn niet alleen schilderingen. Vaak wordt ook op speelse wijze gebruik gemaakt van echte objecten, zoals een fiets of een motor, en we zien tekeningen gemaakt van gebogen ijzer. Het is prachtig om te zien en we lopen een vermakelijke wandeling.

IMG_0860 IMG_0866 IMG_0919

IMG_2626 IMG_0915 IMG_0890 IMG_2566

IMG_0872 IMG_0880 IMG_0924

In de middag hebben we geen plannen en we lopen op de bonnefooi nog wat rond. We hebben op Google Maps een 3D trickart museum gezien en we gokken dat het interessant zal zijn. We betalen de entree en even lijkt het een enorme farce te worden als er in de eerste zaal een vervelende suppoost van het museum nogal onrespectvol met onze camera en vooral ook met ons omgaat. We tellen tot tien en vanaf de volgende ruimte wordt het leuk. Slimme beeldtrucs zorgen ervoor dat je leuke illusies kunt creëren op de foto’s. Het is misschien een beetje kinderachtig, maar we vermaken ons prima en achteraf, als we de foto’s terugzien, is het helemaal leuk en zijn we de vervelende man in de eerste ruimte alweer helemaal vergeten. Een leuke onverwachte bezienswaardigheid.

IMG_2578 IMG_2588 IMG_2593

IMG_2581 IMG_2584 IMG_2587 IMG_2602

Aan het eind van de creatieve dag in de stad nemen we een koude douche want het is warm in Maleisië. Na de koude douche gaan we naar een klein restaurantje om wat lokale specialiteiten te ontdekken. We worden hartelijk welkom geheten door de Chinese eigenaresse. Ze spreekt zeer goed Engels, ze heeft al veel van de wereld gezien en ze geniet van praatjes maken met haar gasten. Voordat we aan tafel gaan, neemt ze ons even mee naar de buren. Daar wordt een Seven Sisters Festival gevierd. Deze traditionele Chinese feestdag vindt jaarlijks plaats op de zevende dag van de zevende maan (zonder d) en wordt nog maar heel weinig gevierd door de Chinese bevolking op Penang. We hebben dus veel geluk dat we dit mogen meemaken. We lopen langs een tafel vol met cadeaus in zeventallen. Er liggen zeven armbandjes, zeven spiegeltjes, zeven koekjes en nog veel meer geschenken in veelvoud van zeven. Binnen klinkt het gezellige gekeuvel van de feestvierende Chinezen. Leuk om mee te maken als voorafje. We lopen terug naar het restaurantje voor het hoofdgerecht: twee soorten Laksa (pittige soep met noodles en ui) met lekkere loempia’s en garnalenkoekjes om in de soep te dippen. Het is op het randje qua pittigheid, maar zeer smakelijk! Als toetje nemen we een op natuurlijke wijze blauw gekleurde gelei met kokos. Wat een leuke kennismaking met de lokale keuken.

IMG_6859 IMG_6860 IMG_6864

Op de tweede dag in George Town lopen we na het ontbijt in de binnenstad naar het oudste gedeelte van het UNESCO werelderfgoed: de Clan Jetties van Penang. Jetties zijn haventjes of aanlegplaatsen. De Clan Jetties zijn havendorpjes van de Chinese kolonisten die het eiland Penang kwamen bewonen. Zij groepeerden zich in clans en bouwden dorpjes op palen rondom een haventje. De historie is mooi en belangrijk voor het eiland en daarom is het natuurlijk cultureel erfgoed, maar helaas is er niet veel meer van over dan één grote souvenirwinkel op palen. We wringen ons tussen de Chinese toeristen door naar het water en dan hebben we het al wel gezien. Voordat we teruglopen, kloppen we nog even aan bij een Hennakunstenares. Manon overweegt om een kleine tatoeage op haar pols te nemen en met henna kun je veilig even oefenen. Gelukkig blijft henna maar een weekje zitten want het resultaat is veel te grof en veel te groot. We lachen er maar om en wandelen door een gezellig straatje terug richting ons hotel. Onderweg stoppen we bij een café van een Zwitserse eigenaar, compleet met Zwitsers uurwerk tegen de wand. De man schenkt op traditionele wijze mooie glazen Paulaner Weizenbier en die laat ik me lekker smaken.

IMG_0980 IMG_4798 IMG_6921 IMG_2629

Op dag drie pakken we onze tassen weer in voor de volgende etappe van de reis. We gaan via de stad Ipoh naar de Cameron Highlands. Voordat we vertrekken worden we door Uncle William van het hotel overladen met tips voor Ipoh en de Cameron Highlands. Hij is in de hooglanden geboren, werkte daar negen jaar als baas van een elektriciteitscentrale en daarna als hoteleigenaar. Hij weet er alles van. We krijgen zijn kaartje mee en dat kon wel eens een toverstokje zijn want Uncle William lijkt iedereen te kennen. We schudden Uncle William de hand en dan stappen we in onze Grab (dat is de Aziatische Uber) naar de busterminal.

We hebben online bustickets geboekt bij een maatschappij met de veelbelovende naam Billion Stars. Bij aankomst blijft het vooralsnog bij belofte want het kantoortje is gesloten... Het is geruststellend dat er nog meer toeristen voor de deur zitten en we zijn ook nog vroeg. Gelukkig worden we tien minuten later begroet door een uiterst vriendelijke dame met een grote glimlach op haar gezicht (niet dus, zo chagrijnig hebben we ze nog niet gehad). Iedereen moet inchecken en als we beleefd aan elkaar vragen wie er eerst was, snauwt de dame dat het niet uitmaakt wie eerst was, als er nu maar iemand komt inchecken. Als iedereen is ingecheckt begint het grote wachten. De bus zou om half één vertrekken en het loopt al richting één uur. Als er een bus voor komt rijden en we onze nek uitsteken om naar buiten te kijken snauwt onze vriendin dat het niet this one is, dus sit down! Als betrapte schoolkinderen gaan we weer netjes recht op de bank zitten.

Plotseling komt er een grote ommekeer. De dame achter de balie lijkt plotseling met ons begaan. Ze begint te bellen waar de bus blijft en ze pakt krukjes voor de mensen die niet konden zitten. Wat een lieverd! Rond half twee komt de bus dan toch en het blijft bij een uurtje vertraging. We nemen plaats op de heerlijk zachte stoelen met veel beenruimte en we rijden comfortabel naar Ipoh. De meeste passagiers rijden met deze zelfde bus meteen door naar de Cameron Highlands, een rit van rond de vijf uur. We zijn bijna de enigen die uitstappen in Ipoh, maar we zijn wel blij met deze tussenstop. De komende twee dagen nemen we rustig de tijd om deze nette, grote, niet zo toeristische stad, met een koloniale historie en een goede keuken, te bekijken en te beleven voordat wij ook verder gaan reizen naar de groene hooglanden.

Foto’s

5 Reacties

  1. Gijs:
    22 augustus 2018
    Dinges, je weet dat het seizoen bijna weer begint hé? Tijd om het vliegtuig naar huis te pakken. ;)
  2. Ruud Elbers:
    22 augustus 2018
    Wat een grappige foto's , vooral die muurschilderingen ! Have fun !!
  3. Lisette:
    23 augustus 2018
    Die foto’s zijn geweldig!!! Ik moet elke keer hee hard lachen als ik ze zie 😂🤗
  4. Marjo:
    24 augustus 2018
    Weer super leuk verhaal met geweldige foto's.
    Niels wat n gave om t slechte humeur van sommige mensen zo grappig te beschrijven!!👍😍😘
  5. Ronald & Barbara:
    3 september 2018
    Prachtige foto's en leuk die foto's met gezichtsbedrog. Als jullie in New Zealand zijn, dan is in de plaats Wanaka op het zuid eiland het museum Puzzling World. Dat is net zo iets.