Taman Negara jungle avonturen

30 augustus 2018 - Kuala Tahan, Maleisië

De reis naar de jungle is een avontuur op zich. We worden eerst met een busje op uiterst ontspannen wijze van de Cameron Highlands naar Kuala Tembeling gereden. Aan de grijze haren van de vriendelijke chauffeur lezen we zijn ervaring af. Hij weet dat het geen moer uitmaakt of je het gaspedaal door de bodem drukt of gewoon rustig bochtjes draait. Ieder kuiltje in de weg wordt vakkundig vermeden of met een slakkengangetje overwonnen. Aan het eind van de rit zijn we het eerste busje dat arriveert bij het haventje waar de tweede etappe van de reis begint. Het is lunchtijd en er is één restaurant bij het haventje. De uitbaatster van het restaurant heeft dus geen enkele motivatie om goede service te leveren of lekker eten te maken, de mensen eten toch wel. Dat doet ze dus ook niet en ze smijt de menukaarten op tafel en snauwt tegen iedereen die hongerig aanschuift voor het eten. Een opmerking van een Frans stel dat het eten niet goed was neemt ze met een grijnzend thank you in ontvangst. Wij eten gebakken rijst met ei en daar kan niet veel verkeerd aan. Het is ook niet meer dan wat op het menu staat, rijst met ei, maar het vult de maag en we kunnen weer even vooruit.

Het duurt een flinke tijd tot iedereen heeft ingecheckt voor de boot want er zit een reisbureau achter deze opstapplaats en die probeert behalve de boottocht allerlei tours en taxi’s te verkopen. Wij zeggen op alles direct nee en we zijn dus snel klaar, maar veel mensen gaan lange gesprekken aan, waardoor de rij maar heel langzaam oplost. Na een kleine twee uur wachten mogen we eindelijk afdalen naar de oever van de rivier en aan boord gaan van de boot. De stoelen lijken wel love seats waar we lekker onderuit in kunnen hangen. Het is best comfortabel, ware het niet dat de tocht drie uur duurt. Even dreigt de tocht nog veel langer te gaan duren want door de lage waterstand loopt onze boot al na tien minuten varen tegen de bodem. We staan zo vast als een huis en de helft van de passagiers moet uitstappen om de boot weer vlot te krijgen. We lachen erom en iedereen juicht als de boot weer in beweging komt. En waarom ook niet. De omgeving is prachtig en het is schitterend weer dus we genieten van de tocht.

Na een uurtje beginnen toch wel de eerste ongemakken te ontstaan. De lekkere hangende houding resulteert in slapende billen en stijve knieën en bovendien begint de zon steeds meer onder het afdakje door te schijnen naarmate deze lager aan de hemel komt te staan. We komen nog een keer vast te zitten, dit keer op een rots in een vrij wilde stroomversnelling. Deze situatie is een stuk spannender dan de eerste, want in deze stroming stap je niet zomaar even uit de boot. Gelukkig weet de kundige stuurman de boot weer vlot te manoeuvreren en opnieuw wordt er gejuicht. Deze keer meer van opluchting dan van plezier. Na drie uur varen is het echt wel genoeg geweest en we zijn blij als we aanmeren in Kuala Tahan.

IMG_2870 IMG_2885 IMG_2872

IMG_2906 IMG_2899 IMG_2910

IMG_2905 IMG_2890 IMG_2913

Na een pittige trap komen we verhit aan bij het guesthouse waar we verblijven. De gastheer heeft een grote lach en twee flesjes koud water voor ons en we voelen ons enorm welkom. Hoe anders was dat bij ons vorige verblijf. Als vervolgens de eenvoudige kamer ook nog blinkend schoon is, zijn we op en top blij.

IMG_7063 IMG_7068 IMG_7074

We eten in één van de twee restaurants aan de waterkant en de dag kabbelt rustig naar zijn einde. Maar, wat een rustige avond zou moeten worden, wordt uiteindelijk een beetje hectisch doordat we in de telefoon klimmen om wat familiebezoek in goede banen te leiden. Jullie hebben er alles over kunnen lezen: het is gelukt en we gaan een hoop mensen tegenkomen op bijzondere plaatsen. Dan gaan we proberen rustig te slapen. Natuurlijk lukt dat maar moeilijk door de mooie plannen die vandaag gesmeed zijn.

We worden laat wakker met een beetje hoofdpijn, waarschijnlijk wat last van de zon van gisteren, dus we besluiten wat langer te blijven liggen. Na een laat ontbijt, of noem het maar een brunch, is de dag al wat gevorderd en dat is in die zin vervelend dat het inmiddels flink warm is geworden. We laten ons daar niet door afschrikken en we binden onze rugtas om voor een wandeling door de jungle. Voor één ringgit per persoon (twintig cent) worden we met een bootje naar de overkant van de rivier gebracht. Daar komen we aan bij de ingang van Nationaal Park Taman Negara. Bij de bezoekersbalie hangt een bordje waarmee we worden aangemoedigd om onze plannen te vertellen aan de staf, zodat iemand weet waar we zijn. We zeggen dat we de Canopy Walkway willen lopen en daarna naar Terisek Hill. Oeps, dan moet je wel doorlopen want de Canopy Walkway sluit om drie uur! We kijken op ons horloge. Het is iets over twee en met onze lange Hollandse benen moeten we die anderhalve kilometer toch in een half uurtje af kunnen leggen? We zetten stevig de pas erin en we komen al snel tot de ontdekking dat we ons vergist hebben. Het is natuurlijk geen wandeling door de polder maar een stevige klim over houten trappen in de tropische warmte. We halen twee Duitse mannen in die ons aankijken alsof we gek zijn geworden en we kunnen ze niet eens ongelijk geven. Volledig oververhit komen we aan bij de Canopy Walkway. Het is kwart voor drie, dus we zijn perfect op tijd. Als beloning zijn we de enigen die de touwbruggen op dit tijdstip nog bedwingen. Het enige dat we horen zijn de vogels en ons eigen gekraak op de wiebelige bruggen. Veertig meter boven de grond balanceren we door de boomtoppen. Het is oprecht een beetje spannend want deze constructies van hout en touw zijn niet te vergelijken met de metalen bruggen die we in Monteverde, Costa Rica, hebben meegemaakt. Angstzweet vermengt zich met het zweet van de hitte en we schuifelen voetje voor voetje van boom naar boom. Na zes bruggen zetten we weer voet op stabiele bodem. Het was gaaf, maar wel echt spannend!

IMG_1135 IMG_1137 IMG_1148

IMG_1144 IMG_1155 IMG_1141

Vanaf de Canopy Walkway is het nog ongeveer twee kilometer wandelen naar het uitkijkpunt van Terisek Hill, of Bukit Terisek zoals ze hier zeggen. Het is wel weer een pittige wandeling want we moeten nog flink wat hoogtemeters overbruggen. In de hitte hijsen we ons verder de trappen op naar boven. Het is zwaar, maar het is wel heel rustgevend want we zijn vrijwel de enigen in het bos. Een eekhoorn met een bontgekleurde staart steekt het houten pad over en buiten ons eigen geklets horen we alleen maar krekels en vogels. Aan het eind van de middag komen we aan bij het uitkijkpunt. Eerlijk gezegd valt het uitzicht een beetje tegen, maar een wijze levensles luidt dat het niet om de bestemming gaat, maar om de weg daarnaartoe. Daar troosten we ons mee en we maken een paar foto’s voordat we aan de terugweg beginnen. We kiezen voor dezelfde weg terug want een passerende gids heeft ons verteld dat het nog vier uur duurt als we de gehele wandelroute af willen maken. Terug aan de oever van de rivier trakteren we onszelf op een koude cola en een pizza in het jungle resort in het nationale park. Het was een stevige wandeling maar een mooie verbinding met de natuur.

IMG_1162 IMG_1176 IMG_1173

Dinsdag houden we een rustdag in de jungle. Onze kamer heeft een terrasje en als de zon daar een beetje weg is, gaan we daar heerlijk in tuinstoelen zitten. We plannen het bezoek van Martin op Bali, we lezen een boek en we gaan eten bij ons stamrestaurant aan de oever van de rivier. Het kleine dorpje in de groene omgeving is echt heerlijk rustgevend. 

Op woensdag rijden we in een goede vier uur naar Kuala Lumpur. Met Max Verstappen achter het stuur zijn vooral de eerste twee uur door het achterland behoorlijk heftig, maar we komen veilig aan in de hoofdstad. Daar stappen we in bij een buitengewoon vriendelijke taxichauffeur die ons in een ritje van een kwartiertje prachtige verhalen weet te vertellen. Hij vertelt ons bijvoorbeeld waarom Groenland Groenland heet terwijl het helemaal niet groen is en waarom IJsland IJsland heet terwijl daar geen ijs is en het juist wel groen is (heb je hem?). Daarna volgt een prachtig verhaal over het ontwerp van de Arc de Triomphe door Napoleon. Hoeveel ervan waar is weten we niet, maar het is in ieder geval vermakelijk. We komen aan bij ons hotel met nog een groot stuk middag tot onze beschikking. Dat geeft ons de mogelijkheid om nog even de stad in te wandelen. We pakken een bioscoopje (Crazy Rich Asians) en we eten dumplings bij Din Tai Fung. Manon gaat voor het eerst deze reis naar de kapper, spannend maar het resultaat mag er zijn! We weten inmiddels de weg in de binnenstad en we voelen ons best een beetje thuis in Kuala Lumpur. Het is al laat in de avond als we terug wandelen naar het hotel. Het regent een beetje, maar dat is wel even lekker.

Op donderdag worden we wakker in het heerlijke grote bed. We hebben gekozen voor een iets luxer hotel dan gebruikelijk zodat we lekker gebruik kunnen maken van de fitnessruimte en het zwembad. Het uitzicht op de Petronas Twin Towers is een leuke toevallige bijkomstigheid. We sporten, we shoppen en we zwemmen de dag vol. Morgen vertrekken we naar Melaka, een havenstad met een rijke historie, op twee uur rijden ten zuiden van Kuala Lumpur.

IMG_7089

Foto’s

3 Reacties

  1. Henk:
    31 augustus 2018
    Weer een mooi en spannend verhaal! We kijken ernaar uit om jullie in december op Sri Lanka te ontmoeten en dan een stukje met jullie mee te reizen.
  2. Juul:
    31 augustus 2018
    Wat een bijzondere mooie, maar spannende reis.wat leuk weer om te lezen.liefs Juul😘😘
  3. Jos:
    2 september 2018
    De avonturen in de jungle zijn gaaf. De boomtoppen trip spreekt mij aan. Helaas is mijn bucketlist al te lang.