De trein van Kandy naar Ella en op safari in Tissa

De stad Kandy is enorm in alle opzichten. Enorm groot, enorm druk en enorm luidruchtig. Ons hotel zit midden in die drukte, dus de nachten worden niet heel ontspannen. De locatie is wel prettig want alles wat we nodig hebben is in de buurt. Behalve dan een leuk restaurantje, want die zijn dun gezaaid in Kandy. We belanden de eerste avond in een food court op de bovenste verdieping van een winkelcentrum. Het eten is best oké, maar een lekker biertje is er niet te krijgen. Dat blijkt niet ongewoon in Kandy want veel restaurants willen de hoge kosten voor een drankvergunning niet betalen. Gelukkig zit er om de hoek bij ons hotel toch een barretje waar we na het eten nog een biertje kunnen halen voor het slapen gaan.

De ochtend van de dag in Kandy valt een beetje in het water doordat niet alle magen even goed reageren op de verandering van spijzen. We starten langzaam op en we gaan met de helft van het gezelschap de stad in. We halen wat boodschappen voor de treinreis van morgen en ik ga samen met Bas naar de kapper. Bas gaat altijd naar de kapper op vakantie en bij mij mag het ook wel weer eens gefatsoeneerd worden. We belanden bij een keurige salon tegenover ons hotel en de kapper blijkt een vakman. Bas wordt geschoren en zijn haar wordt in een prachtig model geknipt. Mijn haar, nou ja, dat ziet er ook weer verzorgd uit. 

We lunchen bij een gezellig koffietentje in het centrum en daarna verkennen we vast de route naar het treinstation zodat we morgen met de koffers en rugtassen niet hoeven te zoeken. Langzaam herstelt iedereen een beetje en aan het einde van de middag worden er weer activiteiten ontplooid. De beoogde dansvoorstelling laten we schieten, maar ik ga met pa en ma een bezoekje brengen aan de Tempel van de Tand. Dit is een belangrijke plaats voor de boeddhisten in Sri Lanka want hier is de tand van Boeddha opgeslagen in een rijkversierde schrijn in de tempel. Het voelt soms wat ongemakkelijk als je tussen de mensen, die hun boeddha vereren, doorloopt. Met respect kijken we hoe het prachtig versierde heiligdom wordt vereerd en we bezoeken het museum over de geschiedenis van de tand en van de tempel.

De laatste avond hebben we een leuk restaurantje gevonden waar ook een lekker biertje wordt geschonken. We moeten er een half uurtje voor lopen, maar het blijkt de moeite waard. Na het eten gaat iedereen al snel rusten om nog een beetje verder te herstellen voor de reis van morgen. We gaan met de trein van Kandy naar Ella en onze belevenissen tijdens de treinreis en de avonturen in Ella worden beschreven door Bas.

Bas - De treinreis van Kandy naar Ella staat vandaag op het programma, een rit van een kleine zeven uur. Dit is één van de grote highlights van Sri Lanka en we verheugen ons erg op deze reis. ‘s Ochtends lopen we van het hotel naar het treinstation. Zoals gebruikelijk worden we aan alle kanten bestookt met de vraag of we een taxi (tuktuk) nodig hebben. Na een paar keer vriendelijk “No thank you” te hebben gezegd, zijn we er klaar mee en lopen we een tandje sneller richting het station. Eenmaal aangekomen is het overduidelijk dat we bij een highlight zijn. Tot op heden hebben we nog niet zoveel toeristen bij elkaar gezien als toen we het vliegtuig uitstapten in Colombo. Het hele perron ziet zwart van de mensen. Na een half uurtje wachten horen we in de verte de hoorn van de trein en het gepiep van de rails. Voor we het weten staat de blauwe trein met wagons uit de tijd van de Engelse bezetting met twee relatief moderne diesel locomotieven voor onze neus.

Na ons te hebben geïnstalleerd in de trein vertrekken we met opvallend veel kabaal. We denken even dat we niet verder komen dan het startstation, maar even later blijkt dat kabaal de meest normale zaak van de wereld is en dat het hoort bij een oude trein. Na een klein uur verlaten we de bewoonde wereld en rijden we langzaam de bergen in langs honderden hectaren aan theeplantages en diepe valleien waar de ene nog mooier is dan de andere. Het is echt een adembenemend mooie tocht en als kers op de taart komt de conducteur af en toe langs om te vertellen dat er een waterval aan komt. Niets is minder waar en we zien water over de rotsen denderen en honderden meters naar beneden vallen. Om dit allemaal goed te kunnen aanschouwen is het ook toegestaan dat je uit het raam hangt of in de deuropening staat om foto’s te maken. Het is een prachtige belevenis.

Rond een uur of vier komen we aan in Ella. Dit dorpje ligt op 1000 meter hoogte en het is dan ook flink afgekoeld. We hebben het koud en trekken allemaal onze warme kleren aan voordat we naar het hotel lopen. Tijdens de wandeling naar het hotel merken we meteen dat er in Ella een heel relaxte vibe hangt. Hier gaan we ons wel een paar dagen vermaken. 

De eerste nacht in Ella hebben we niet zo lekker geslapen als gehoopt. Hemelsbreed op 700 meter zit een 24-uurs bar die elke avond vanaf middernacht de volumeknoppen opendraait en een klein uurtje daarna hoor je de gasten mee blèren. Helaas zullen we de oordoppen moeten gebruiken hier.

Nadat we de buikjes hebben gevuld bij het ontbijt is het tijd voor ons programma van de dag. Theefabriek, Nine Arch Bridge en Little Adam’s Peak.

We worden met de tuktuk bij de Halpé Tea Factory afgezet om hier de rondleiding te doen. Na het betalen van de entree worden we opgehaald door een man die eerst onze gids lijkt, maar die al snel verandert in een strenge schoolmeester. We gaan een klaslokaal in waar de meester alles uitlegt over de verschillende stadia van het theeproces door met een lange houten stok de bijbehorende plaatjes aan te wijzen. De meester praat behoorlijk hard en soms een beetje onduidelijk, maar aan het einde van de les hebben we een redelijk beeld van het theeproces. Hieronder een aantal wist je datjes:

• Alle thee wordt gemaakt van één en dezelfde plant. De camelia sinensis. Smaakverschil ontstaat door verschillen in klimaat, ondergrond en het verwerkingsproces.
• Thee wordt vaak als halffabrikaat verkocht op een veiling aan de grote merken zoals Lipton, Pickwick, Unilever, enzovoorts. Daarom zie je nooit doosjes thee van de Halpé Tea Factory in de supermarkt liggen.
• Alleen de bovenste twee á drie blaadjes worden gebruikt van de theeplant.
• Rooibosthee is geen thee want dat is een ander plantje.

Na het klaslokaal gaan we de fabriek in en zien we het gehele proces die de zwarte thee doorloopt. Verflensen, rollen, oxideren, verhitten, drogen en sorteren. Wat ons opvalt, is dat er in de fabriek gebruik gemaakt wordt van ouderwetse machines en dat er alleen maar vrouwen werken. Alleen het sorteren van de thee gebeurt door een modern laserapparaat. Deze sorteert de theeblaadjes in vier verschillende kwaliteiten. Helaas mogen we binnen geen foto’s maken, dus we moeten het doen met onze herinneringen en wat plaatjes vanaf het balkon en in de theevelden buiten de fabriek.

Na de zeer leerzame ochtend keren we huiswaarts en gaan we lunchen bij Chill, het restaurant waar we nog vaak zullen terugkeren want het is daar chill en het eten is er super!

Na de lunch lopen we door naar de Nine Arch Bridge. Deze brug is bijzonder omdat hij volledig is gebouwd van steen, er zit dus geen enkele wapening van staal in. De brug bevindt zich in een vallei die vol staat met theeplanten en er rijdt vier keer per dag een trein over de brug. Kortom, een mooie combinatie van elementen. We zoeken het mooiste plekje op tussen de hordes toeristen om ons eigen perfecte kiekje te maken wanneer de trein komt. Volgens de lokale NS zou de middagtrein om 15:30 moeten komen, maar dat klopt natuurlijk niet. We wachten en hopen dat hij snel komt. Na vijfendertig minuten horen we de trein. Deze rijdt vrolijk in vijftien seconden de brug over en het moment is voorbij. Al met al een heel bijzonder tafereel voor een trein die over een brug rijdt.

Als het stof van de passerende trein is neergedaald voeren we onze wandelroute richting Little Adam’s Peak in bij de Maps.me app en we vervolgen onze route. Onderweg is het even spannend of we wel de juiste route hebben genomen. We stuiten namelijk plotseling op een militair konvooi met zwaar bewapende militairen. We moeten er langs, dus we besluiten voorzichtig op ze af te lopen. Ze geven geen kik en we kunnen zo voorbij lopen. Even later wordt duidelijk wat er aan de hand is. We komen namelijk op het pad richting Little Adam’s Peak weer een groep soldaten tegen en deze keer staan er ook private bewakers bij. Ze vormen een permanente kring om twee Chinese mannen in pak die selfies maken en genieten van het uitzicht. Blijkbaar belangrijke personen. Wij lopen er langs en hebben nog een kleine klim te gaan naar de top.​

Eenmaal boven kijken we onze ogen uit. Het uitzicht is fantastisch. De vallei is zo ontzettend groen en je ziet in de verte de Ravana waterval. We maken een paar mooie kiekjes en genieten van het uitzicht. Daarna wandelen we op ons gemakje naar beneden en terug naar ons hotel. Onderweg zakt de zon achter de bergen en de lucht kleurt prachtig vurig rood. Het was een volle, maar weer erg leuke dag.

Op zaterdagochtend staat de wandeling naar Ella Rock op het programma. En alleen zij die de top hebben bereikt mogen iets zeggen over deze klim, dus Henk neemt ons mee naar boven.

Henk - Na in Ella sandwiches en water te hebben ingeslagen voor onderweg, gaan we op advies van onze gastheer de wandeling beginnen over het spoor. Iets wat je in Nederland wel uit je hoofd laat, maar hier heel gewoon is. De trein rijdt op dit traject gelukkig niet veel harder dan twintig kilometer per uur. Na ongeveer een kilometer bereiken we een mooi pad en we zien ook dat onze navigatie app deze route prefereert. Het pad is eigenlijk een trap en we gaan vele treden steil naar beneden. Uiteindelijk komen we bij een weg aan en daar komen we tot de conclusie dat het aantal hoogtemeters dat we nog tegoed hebben met 200 meter is toegenomen. Wat nu? Het dal rond of weer terug de vele treden omhoog? We kiezen voor het eerste. Na het passeren van een prachtige waterval vinden we een pad bestaande uit treden omhoog. Een Sri Lankaans gezinnetje langs de weg vertelt ons dat dit de juiste route is. Na vele zware treden omhoog en twijfel over de juiste route komen we een Sri Lankaanse vrouw tegen die ongevraagd voor ons als gids voorop gaat. Ze wil natuurlijk wat geld verdienen, maar het is wel prettig als iemand de weg weet.

Na weer een flink stuk klimmen zien we rechts van ons plotseling op gelijke hoogte in de verte de spoorlijn. Dit is de hoogte waarop de beklimming van Ella Rock zou moeten beginnen en we hebben onnodig een enorme inspanning geleverd. Op een splitsing aangekomen, vindt de helft van de groep het wel genoeg en neemt de route over het spoor terug naar Ella.

De andere helft accepteert de diensten van de locale gids om ons verder te begeleiden. De mooie vergezichten onderweg zijn een beloning voor onze inspanning en ineens is er sprake van herkenning in de groep. We zijn op het Ella Rock wandelpad aangekomen. De gids wordt bedankt voor bewezen diensten en na een sanitaire stop in een bouwvallig theehuisje besluiten we de tocht zelfstandig voort te zetten. Het toilet is opgebouwd uit metalen golfplaten. Het is een hurktoilet en het heeft een gat in de grond als afvoer en een emmer water om door te spoelen. Primitief, maar als je moet, dan moet je.

Tijdens het vervolg van de wandeling komen we vele Sri Lankanen tegen. De maand december is vakantiemaand in Sri Lanka en deze omgeving is ook voor hen een gewilde bestemming. Na twee zware kilometers omhoog bereiken we de top. De beloning is een fantastisch uitzicht. Terwijl we genieten van het uitzicht en een boterham flitst er een aapje aan ons voorbij. Het beestje neemt plaats op een halve meter van ons vandaan en kijkt ons smekend aan. Snel wordt de boterham weggestopt. We zijn een beetje bang dat het uit onze handen wordt weggegrist.

De terugweg blijkt een stuk aangenamer dan de heenweg. Onderweg ontmoeten we Boeddhistische monniken die de klim op sandalen doen. Na een vriendelijk verzoek willen ze wel voor onze foto poseren. Zo vermaken we ons onderweg en voor we het weten komt het wandelpad uit bij de spoorlijn. Nog drie kilometer wandelen over het spoor en twee keer wegspringen voor de trein en dan bereiken we voldaan Ella. Na een welverdiend biertje ontmoeten we iedereen weer in ons hotel. Als we op de heenweg goed hadden opgepast had de wandeling 265 in plaats van 465 hoogtemeters geteld en dat is nogal een verschil. Maar gelukkig zijn we allemaal zonder kleerscheuren teruggekeerd. 's Avonds gaan we met zijn allen uit eten en we praten gezellig na over onze belevenissen. Morgen vervolgen we onze reis naar Tissamaharama.

Vanuit Ella vertrekken we op zondagochtend in een minibusje richting Tissamaharama, maar niet voordat we nog een kleine stop hebben gemaakt bij de Ravana waterval. Het blijkt een zeer toeristische stop te zijn. Dit is naast de grote hoeveelheid toeristen ook te merken aan de verkopers, die stenen verkopen en met slimme praatjes proberen om euromuntstukken los te peuteren bij Europese toeristen. Mijn dochter heeft nog nooit een euromuntje gezien en ze is er al zo lang naar op zoek. En ik heb twee dochters. Gelukkig trappen wij niet in deze verkooppraatjes, tenminste, de meeste van ons niet. Één steen rijker en één euro armer vervolgen we onze reis richting Tissamaharama en vanaf nu stoppen we met het opschrijven van die belachelijk lange naam. De locals noemen het ook Tissa, dus vanaf nu gaan we naar Tissa. Ondanks de gare minibus verloopt de reis snel en komen we begin van de middag al aan in Tissa.

 ​  

In Tissa moeten we even opnieuw acclimatiseren, want de overgang van het bergklimaat in Ella naar het tropische klimaat in Tissa is groot. Op het balkon genieten we in het zonnetje met een drankje van een prachtig uitzicht over de groene rijstvelden. In de avond eten we heerlijke verse vis die, tot afgrijzen van sommigen, inclusief kop en staart wordt geserveerd. We eten onze vingers erbij op dus de kop en de staart zijn gauw vergeten.

We zijn naar Tissa gekomen om op safari te gaan in Yala National Park en we hopen een glimp op te kunnen vangen van de Sri Lankaanse luipaard en van de vele andere mooie dieren die hier op het eiland leven. Op safari gaan betekent vroeg opstaan en om vier uur gaat de wekker al. Een verkoelende douche is noodzakelijk om wakker te worden, maar dan staan we een soort van fris en fruitig naast de jeep die al voor het hotel klaar staat. Beladen met ontbijtpakketjes, water, fruit en koekjes gaan we op pad.

De weg naar het park leggen we af in het donker. Gelukkig is onze jonge chauffeur al goed wakker want onderweg stuiten we regelmatig op onverwachte wegblokkades. Geen politie of militaire taferelen, maar buffels die het wel prettig vinden dat de mensen zulke makkelijk begaanbare wegen hebben neergelegd. Krijgen ze mooi geen vieze poten. De buffels komen in grote hoeveelheden voor in Sri Lanka en ze wijken zeker niet voor de jeeps. Wij slalommen dus tussen de buffels door en gelukkig passen we er meestal precies langs. Net na zonsopkomst rijden we het park in, waar we niet de enige jeep blijken te zijn. Er staat een rij wagens te wachten voor de ingang en tot onze geruststelling wordt de rij achter ons al snel groter dan de rij voor ons. We zijn best op tijd. Hoewel het bij de ingang erg druk lijkt, blijkt dit later wel mee te vallen omdat het park zo fantastisch uitgestrekt is, dat er altijd slechts enkele jeeps bij je in de buurt zijn.

Zodra we het park inrijden, begint de grote zoektocht. We doen ons best om zo veel mogelijk dieren te spotten en we worden al vrij snel beloond met een mooie pauw, een vogeltje genaamd bijeneter en de nationale vogel van Sri Lanka, de ceylonhoen. Naarmate we verder rijden zien we deze dieren steeds vaker. Het zijn prachtige dieren, maar hoe vaker we ze zien, hoe minder speciaal het voelt. We worden een beetje verwend en we zijn wel toe aan wat spectaculairder wild.

Na een uurtje bereiken we een mooi punt. Op een grote rots staat een pauw uitgebreid zijn mooie veren te showen. Het is wel duidelijk waar het gezegde “zo trots als een pauw” vandaan komt. In de verte zien we een kudde buffels en met de verrekijker spotten we in de verte zelfs een mama olifant met baby. Dit is echt safari! Terwijl onze camera nog gericht is op de pauw worden we opgeschrikt door het gejankt van een jakhals vlak achter de jeep. Hij roept zijn vriendjes die verstopt blijven in het struikgewas. Wat is het toch mooi om te horen hoe de natuur werkt en hoe deze dieren communiceren.

We hebben in de verte een olifant gezien, maar eigenlijk telt die maar half. We gaan weer op jacht in de hoop dat we nog zo’n dikhuid van dichtbij kunnen bekijken. Niet veel verder horen we achter uit de jeep een menselijk kreetje en de adrenaline stijgt naar een hoogtepunt. Vlak naast de jeep loopt een jonge olifant die een beetje achterop is geraakt bij de kudde. Het dier kijkt ons aan met zijn mooie kraalogen en steekt vervolgens zonder blikken of blozen het pad over richting zijn familie. In de verte zien we de kudde lopen. Wat een geluk om dit mooie dier van dichtbij te zien. Het is nog maar een jonkie, maar hij is al net zo hoog als de jeep.

Even verderop zien we hoe groot de olifanten kunnen worden. We bekijken van een afstandje de olifant die hier de ‘king of the jungle’ wordt genoemd. Het is een volwassen olifant met enorme slagtanden die met enorme kracht zijn ontbijt uit het moeras aan het trekken is. Hij staat erom bekend dat hij agressief kan zijn en hij heeft al eens de jeep van onze chauffeur aangevallen. We zijn dus alert en we zien de koning steeds vanuit zijn ooghoeken naar ons kijken. Gelukkig is zijn doel voor vandaag niet onze jeep en gaat hij onverstoord door met ontbijten. Op een rots ligt een grote krokodil te baden in de ochtendzon. Zodra de olifant in de buurt komt, schiet de krokodil het moeras in. Zelfs dit machtige dier past op zijn tellen als de koning van de jungle passeert.

Het gehele arsenaal dieren wordt nu voor ons opengetrokken en op de terugreis zien we nog een krokodil, herten, aapjes, waterbuffels, konijnen, wilde zwijnen en een mangoeste (Herpestes smithii) die zijn prooi aan het verslinden is. Je hoort het kraken als hij op de kop van de hagedis bijt. Tja, ook dat is de natuur.

Ondanks dat we geen luipaard hebben gezien, was het een prachtige ochtend en hebben we genoten van deze natuur. Na de lunch pakken we onze spullen en vertrekken we richting Mirissa. Daar volgt weer een bijzonder weerzien want de familie van Manon is inmiddels in Mirissa neergestreken. We kijken ernaar uit om iedereen weer te zien!