Ya Man!

Onze tijd op Caye Caulker zit erop. Dinsdagochtend nemen we een golfkartaxi naar het haventje waar de catamaran Ragga Empress op ons ligt te wachten. We zijn de komende drie dagen onder de hoede van captain Jerry en zijn crew. Het is een bijzonder gezelschap. Captain Jerry is een iets te dikke latino met een grote lach op zijn gezicht. Op zijn achterhoofd is een playboy bunny in zijn haar geschoren. De crew bestaat uit de kok en twee grote rastamannen. De gehele crew is geboren en getogen in Belize dus de mannen spreken creools tegen elkaar. Dat is zogenaamd ‘broken English’, maar zelfs de Engelsen bij ons aan boord verstaan geen woord van wat ze zeggen. Gelukkig spreken ze tegen ons in ‘proper English’ dus de interactie is prima. Bovendien is lachen een internationale taal en dat doen we veel aan boord. Soms versta je een woordje van wat de mannen zeggen en dat is lollig. Zo komen we erachter dat ze elkaar voortdurend lieve schat (baby love) en sigaar noemen.

Er zijn 19 toeristen aan boord. Wij zijn de enige Hollanders. Verder zijn er afvaardigingen uit de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk, Duitsland, Italië en Zweden. Het blijkt een hele gezellige groep waarin al gauw leuke gesprekken ontstaan. Gelukkig maar, want de komende dagen zijn we tot elkaar veroordeeld. Om negen uur worden de zeilen gehesen en kiezen we het ruime sop. Vanaf de achtersteven van de boot worden twee hengels uitgeworpen. De crew legt uit hoe het vissen werkt en dan is het aan de toeristen. Jullie kunnen maar beter wat vangen, anders is er geen lunch straks! We varen relaxt over de blauw zee. Door de speakers klinkt reggae en het weer is perfect. Mooi zonnig, maar wel wat wolken en dat is fijn want de zon kan je levend verbranden op zo’n boot.

We varen langs het barrièrerif van Belize, na het Great Barrier Reef in Australië het tweede grootste rif ter wereld. Onderweg passeren we diverse cayes en eilandjes, de ene nog paradijselijker dan de andere. We stoppen ook regelmatig om te snorkelen. De rastamannen Shane en Garif gaan mee het water in en laten ons zien wat er allemaal leeft in de onderwaterwereld. Terug op de boot wordt steeds gezorgd voor lekkere snackjes en fruit, en er is altijd koud water voor de dorst. Voor de lunch wordt ceviche gemaakt van verse vis. Rond drie uur, na de laatste snorkel, begint het happy hour aan boord. Flessen rum, gin en wodka worden tevoorschijn getoverd en er zijn grote kannen rumpunch met ijs. De muziek maakt het sfeertje compleet en het is gezellig op de boot.

Het zonnetje begint te zakken en tegen vijf uur in de middag duikt aan de horizon onze eindbestemming voor vandaag op. Eerst zien we slechts een stipje, maar al snel kunnen we de palmbomen en rieten afdakjes onderscheiden. Rendezvous Caye is slechts 50 meter in doorsnee en op het witte zand staan slechts een paar palmbomen en wat hutjes en afdakjes met rieten kap. Het lijkt wel een fata morgana! Op dit kleine stukje paradijs zetten we vanavond onze tent op voor de nacht. De bar wordt verplaatst van de boot naar het strand en we kletsen nog gezellig door terwijl de kok het avondmaal bereidt. Natuurijk staat er vis op het menu en gelukkig heeft de crew onderweg nog wat mooie vissen gekocht van lokale vissers. De vangst met de hengels was met één makreel een beetje te mager voor de hele groep. Na het eten laten we de avond niet lang meer duren. Een klein groepje doet nog een aanval op de rum, maar wij houden het voor gezien. Er is geen douche op het eilandje, dus we proberen met een wegwerpwashandje (dank je wel Annet!) het zand en zout een beetje van ons af te wassen. Tandenpoetsen en de tent in. Expeditie Robinson is begonnen.

De volgende dag worden we vroeg wakker. Het wordt snel licht en warm in het tentje en bovendien staat Shane om zes uur al te roepen dat de koffie klaar is. “Ya Man!”. Het ontbijt is brood met roerei, bacon, bonen en fruit. Na het ontbijt breken we het kamp op en gaan we weer aan boord van de catamaran voor de tweede dag op en rond het rif. We snorkelen, we relaxen in de zon en we moeten weer aan het werk om het avondeten bij elkaar te vissen. De crew neemt harpoengeweren mee met snorkelen en er wordt zowaar wat mee gevangen! De harpoenvangst wordt samen met een grote vis van de lokale vissers op de achtersteven van de boot schoongemaakt. Verser kan niet!

Het snorkelhoogtepunt van de tweede dag is een enorme zeeschildpad. Die hadden we nog niet gezien en vandaag is hij daar ineens. We zijn zonder maskers aan het zwemmen als Captain Jerry ons vanaf de boot roept: ik zei toch dat je je masker mee moest nemen, er zit een schildpad onder je! Jerry gooit ons de maskers toe en het machtige beest zwemt inderdaad recht onder ons. De doorsnede van zijn schild is ongeveer net zo groot als ik lang ben. Prachtig!

Aan het eind van de tweede dag meren we aan bij Ragga Caye, weer een mooi eilandje op het rif. Niet zo tropisch en bounty als de vorige avond, maar evengoed weer heel bijzonder en relaxt met hangmatten onder de palmbomen. Dit keer hoeven we onze tent niet op te zetten want we zijn snel genoeg geweest om een hutje met een stapelbed te veroveren. En wat nog beter is: er is hier een douche! Weliswaar met koud regenwater, maar dat is bij deze temperaturen helemaal niet erg.

Het diner is in een ronde hut die op palen boven het water is gebouwd. Op het menu staat gegrilde kip en natuurlijk vis. Na het eten wordt er nog een aanzet gedaan tot een feestje met rumpunch, maar de matige nachtrust van gisteren eist zijn tol en iedereen druipt al snel af naar de hut of tent.

De derde en laatste dag hoeven we niet vroeg op te staan. We hebben rustig de tijd om wakker te worden en te ontbijten voordat we de catamaran weer op gaan. We gaan vandaag op jacht naar mooie dieren. We varen eerst langs Bird Island waar grote vogels met een enorme spanwijdte nestelen. Daarna varen we door naar een lagune in de oceaan waar de manatee (zeekoe) leeft. We moeten dit keer harder zoeken dan de vorige keer. De snorkel tour vanuit Caye Caulker was in een beschermd gebied waar de beesten gewend zijn geraakt aan bezoek. Nu zoeken we echt in het wild en zijn de dieren een stuk schuwer. We turen over het water en het wachten wordt beloond. Na wat eerste neusjes boven water zien we uiteindelijk twee grote manatees achter elkaar lucht happen met een zwaai van de grote staarten als toegift. Captain Jerry vertelt onderweg veel over de dieren. De manatee is een zoogdier en de meest nabije familie is de olifant. Dat is vastgesteld door de manier waarop ze hun tanden wisselen. Net als bij de olifant komen van achter uit de bek nieuwe tanden die de oude tanden naar voren duwen en uiteindelijk verdringen. De manatee is een tijdlang bedreigd geweest, je raadt het al, om zijn ivoor. De manatee heeft geen slagtanden zoals de olifant, maar zijn botten bevatten veel ivoor.

Na de manatees bezoeken we nog één laatste snorkelplek. Een prachtige plek met veelkleurig koraal en veel vissen. Dan zit de driedaagse tour er bijna op. We varen terug naar Ragga Caye waar we na de lunch de spullen in gaan pakken. Om drie uur brengt een speedboot ons naar Dangriga op het vasteland. We beleven nog wat leuke momenten als blijkt dat het water in de rivier waar we doorheen moeten te laag staat. In onze heerlijk droge kleren moeten de mannen te water om de boot over het zand te duwen. Gelukkig mogen we met natte broek de taxi in naar de busterminal.

Vanuit Dangriga vervolgt ieder zijn weg naar de volgende bestemmingen. Wij nemen de bus naar Placencia. Daar vermaken we ons nog een dagje met de blote voeten op het strand voordat we richting Belize City reizen voor het volgende hoofdstuk van ons avontuur: we gaan vliegen naar Nicaragua, weer een beetje Spaans oefenen. Placencia is een slaperig kustplaatsje waar veel Amerikanen vakantie vieren. Het is wel heel mooi en gezellig en we komen nog leuke exotische dieren tegen ook. Manon schrok zich terecht een hoedje toen deze oranje jongen van minimaal een meter lang over het pad heen sprong.