Go Slow!

De busreis naar Belize Stad verloopt soepel. Het is een reguliere buslijn, maar toch een grote touringcar met airco. De Belize Express stopt tussendoor (officieel) alleen in Belmopan, ongeveer halverwege. De busterminal van Belize Stad ligt op een kleine kilometer van de haven. Een Amerikaan die hier bekend is loopt met ons mee. Dat is best fijn want we lopen door een wijk die wel wat weg heeft van de Amerikaanse achterbuurten uit de film. Bij het haventje kopen we tickets en checken we de bagage in. Prima geregeld allemaal.

De Belize watertaxi brengt ons in een half uurtje naar Caye Caulker, het blote voeten eiland van Belize. Het motto van het eiland is Go Slow. Er zijn geen auto’s op het eiland. De enige vervoersmiddelen zijn de fiets, golfkarretjes of je blote voeten. De straatjes zijn van zand en alles hier ademt relaxed, chill en no problems. De zee is azuurblauw, afgezien van een berg aangespoeld zeegras aan de oostkant van het eiland, en het is heet! Go Slow dus!

We passen ons graag aan en we wennen snel aan het ritme. We slenteren over het eiland en hangen onder rieten parasolletjes met de voetjes in het water bij strandcafé de Lazy Lizard. We genieten van de relaxte sfeer en de humor van de bevolking. Verkeersborden als “No golf cart parking” en “Go slow but keep moving” zijn typerend, evenals een bord boven de bar waar permanent op geschreven staat: “Free beer tomorrow”.

    ​  

Het eiland is in 1961 in tweeën gesplitst door orkaan Hattie. De geul tussen de noordelijke en zuidelijke helft heet nu de Split. Dat is waar de Lazy Lizard is gevestigd. De Lazy Lizard, ons hotel en alle restaurantjes en barretjes zitten op de zuidelijke helft van het eiland. Op de noordelijke helft zit een hippe strandclub waar je gratis naartoe kunt varen als je genoeg uitgeeft aan de bar. Leuk om een keer te proberen, maar niet voor herhaling vatbaar. In de avonden eten we heerlijke verse visgerechten en bij een echte italiaan die iedere dag een andere pasta op het menu heeft staan.

Caye Caulker is perfect om te relaxen, maar we genieten ook van de prachtige natuur. Op het eiland ontmoeten we leguanen en pelikanen en we gaan een dag de zee op om te snorkelen. Voor de kust van Belize ligt namelijk het Barrièrerif van Belize. Met een speedboat bezoeken we diverse prachtige plekjes op het rif en het is zo prachtig! We vinden het zelfs mooier dan het Great Barrier Reef in Australië, maar dat komt ook door de drie super enthousiaste gidsen die ons vandaag begeleiden. Andrew, Mike en Max gaan steeds met ons mee het water in en wijzen ons alle vissen, dieren en koraalsoorten aan. De vissen hebben bijzondere en soms lachwekkende namen. Vissen met strepen heten sergeant-major visjes, een vis met een rood-groene staart en een bek die op een snavel lijkt heet stoplight parrot fish, een langwerpige vis met een lange snuit heet een trompetvis en er zwemt een beestje met de dubieuze naam slippery dick. Verder zien we naast de felgekleurde koralen een grote barracuda (die heb ik gisteren gegeten, lekker!), een groene murene, zusterhaaien, pijlstaartroggen, tarpons (geen tampons) en na een poosje zoeken krijgen we als klap op de vuurpijl de grote vriendelijke manatee (zeekoe) te zien. We doen deze tocht samen met Dayenne en Guido. Super gezellig en bovendien hebben zij een onderwatercamera bij zich waardoor we een paar prachtige plaatjes hebben van de wondere onderwaterwereld.

Aan het eind van de middag leggen we weer aan bij het eiland. Na een douche en een heleboel aftersun eten we vanavond met zijn vieren bij de Italiaan. We beginnen langzaam af te tellen. Dinsdag zit onze tijd op het eiland erop. Dayenne en Guido vliegen door naar Panama en wij gaan met een zeilboot drie dagen varen langs de cayes en atollen van Belize om uiteindelijk aan het vasteland weer van boord te gaan. De volgende blog zal over het zeilavontuur gaan!