Gastblogs uit Sri Lanka

De reis van Melbourne Avalon Airport naar Sri Lanka verloopt zonder noemenswaardige hobbels. Een niet-noemenswaardige hobbel is dat onze taxichauffeur het gehucht Little River waarschijnlijk niet kan vinden, want hij komt niet opdagen. De eigenaresse van de B&B rijdt ons in haar eigen auto naar het vliegveld en we zijn ruim op tijd. Tenminste, dat is totdat we merken dat vandaag de derde dag is dat er internationaal wordt gevlogen vanaf dit vliegveld en dat al het grondpersoneel nog enorm zoekende is. Alles duurt lang, het inchecken, de security check en het instappen.

Vanaf het moment dat het vliegtuig om elf uur opstijgt, gaat alles wel weer soepel. We hebben een tussenstop in Kuala Lumpur en daar voelen we ons helemaal thuis. Al voor de vierde keer lopen we rond op het grote vliegveld en we kiezen ervoor om door de douane te gaan want daar is meer te beleven en bovendien levert dat weer een mooie stempel in het paspoort op. Na vijf uur shoppen en lekker eten stappen we in het vliegtuig voor de tweede etappe naar Colombo, de hoofdstad van Sri Lanka.

We landen op schema om tien uur in de avond en zo lijkt het alsof we er een gewone dag van elf uur ‘s ochtends tot tien uur ‘s avonds op hebben zitten. In werkelijkheid is het voor ons echter een enorm lange dag door het tijdverschil van vijf en een half uur met Melbourne. Als we tegen middernacht ons bed in kruipen, is het voor ons gevoel al half zes in de volgende ochtend, dus we vallen als een blok in slaap.

We hebben niet veel tijd om uit te slapen want op zaterdagochtend komt ons bezoek uit Nederland aan in Sri Lanka. We wachten gespannen af tot pa en ma Horst samen met Eline en Bas vanaf het vliegveld aan komen rijden bij het hotel. We zijn zo benieuwd hoe de reis was en hoe ze alles hier ervaren. En wie kan er nou beter vertellen over de ervaringen dan onze gasten zelf. Het volgende stuk is geschreven door Ria, mijn moeder en oh wat is het leuk en dapper dat ze het hebben aangedurfd om zover van huis naar ons toe te komen.

Ria - Eindelijk is het dan zover, we gaan Niels en Manon opzoeken. Het is vrijdag zeven december en om half twaalf halen we Bas en Eline op in Hilversum, prachtige tijd. We zijn allemaal een beetje gespannen, maar hebben er héél véél zin in.

Het is druk op Schiphol, maar zonder problemen gaan we door de douane en we lopen langs de Hollandse tulpen en klompen naar de gate. De vlucht verloopt prima. We moeten overstappen in Dubai. Wat een gigantisch vliegveld is dat, véél groter dan Schiphol. Leuk om te zien hoe hier de cultuur al zo anders is. De mensen zien er prachtig uit in hun kleurrijke kleding en allemaal met gitzwart haar. Het zijn heel vriendelijke mensen. Om de overstaptijd te doden drinken we maar een lekker biertje, Heineken, hihi.

In het volgende vliegtuig proberen we wat te slapen, want we gaan toch de nacht door. Ook deze vlucht verloopt prima en op Sri Lanka Airport worden we al opgewacht door de taxichauffeur met ons naambordje in zijn hand. Zo staan er nog wel honderd te wachten, geweldig.

Half uurtje rijden en dan is het moment daar ... Niels en Manon zitten voor het hotel op ons te wachten. Wat zien ze er goed uit en wat is het geweldig om elkaar na zo’n lange tijd weer te knuffelen.

We zijn hier in een heel andere wereld en ik kijk mijn ogen uit. Het begint al met het verkeer, links rijden en dwars door elkaar. Verkeersregels bestaan hier niet denk ik, toeteren en doorgaan. Ook zijn er veel bouwvallige huisjes en winkeltjes. Wat leven wij toch in weelde. Veel bedelaars langs de weg die zelfs van onze taxichauffeur wat geld krijgen, de saamhorigheid is hier heel groot. De mensen zijn heel vriendelijk en behulpzaam. We slapen in een klein gezellig hotel en omdat hier, in Negombo, niet veel te beleven is, gaan we morgen al weer verder met ons avontuur. Wel vroeg naar bed denk ik.

En vroeg naar bed gaan we. Maar niet voordat we kennis hebben gemaakt met de heerlijke Sri Lankaanse keuken. Iedereen laat zich de overheerlijke curries en andere rijstgerechten heerlijk smaken. De reis is begonnen. Vanaf hier neemt Eline de pen over en ik leun lekker achterover. Wat heerlijk, al die gastbloggers.

Eline - Na een heerlijke nacht in het Blue Elephant Hotel zijn we weer helemaal bijgekomen van de vlucht en kan het avontuur beginnen. Vandaag gaan we met een taxibusje, waar we alle zes in kunnen, naar Anuradhapura. Het is een ritje van bijna 170 kilometer en daar doe je op de Sri Lankaanse wegen ongeveer vier en een half uur over. Maar, zoals Niels zo mooi kan zeggen; het gaat niet om de bestemming maar om de reis er naartoe. Er is onderweg genoeg te beleven en te zien. Het Sri Lankaanse straatbeeld kenmerkt zich door de vele winkeltjes en kraampjes langs de weg met fruit, vlees en goudvissen die in een zakje water te koop hangen.

Halverwege is het tijd voor een plaspauze en we besluiten om daar gelijk even een bakkie te doen. We bestellen vier koffie, een fles cola en een fles water en als je vervolgens om de rekening vraagt, beginnen je oren te klapperen. We moesten welgeteld 350 Sri Lankaanse roepies afrekenen, dat is in totaal nog geen twee euro. Ongelofelijk! Het omrekenen van roepies naar euro’s zorgt in de taxi ook nog voor leuke discussies. Hoe zat het ook alweer? Delen door twee en dan delen door honderd? Delen door twintig en dan delen door tien? Delen door honderd en dan delen door twee? We maken er eerst twintig van en dan... Iedereen heeft zo zijn eigen manier om de roepies om te rekenen, de één net even wat makkelijker dan de andere, maar uiteindelijk komt het allemaal op hetzelfde neer.

Na het bakkie koffie vervolgen we onze weg richting Anuradhupura. We kijken nog steeds nieuwsgierig uit het raam en daar zien we ineens een heel bijzonder verkeersbord; pas op voor overstekende olifanten! Dat verkeersbord zat nog niet in de collectie van Niels en Manon dus die moet natuurlijk wel even vastgelegd worden. Onze chauffeur Dileepa gaat speciaal voor ons wat langzamer rijden, zodat Bas uit het raam het verkeersbord mooi op de foto kan zetten. Weer eentje erbij voor in de collectie!

Nog een half uurtje en dan zijn we bij onze eindbestemming. Over het hotel maken we ons een beetje zorgen, want de laatste reviews waren nou niet echt bepaald positief. Rond een uurtje of twee rijden we de oprit van het hotel op en worden we verrast door hoe het hotel eruit ziet. De grote tuin, de lobby, het personeel, het ziet er allemaal prima uit. Misschien valt het dan allemaal toch wel mee. Voordat we de kamers ingaan, besluiten we eerst nog om een hapje te lunchen in het hotel. We zitten aan een tafeltje en kijken om ons heen. Langzaam aan worden de reviews ons duidelijk. Het hotel is toch wel flink vergane glorie. Het behang komt half van de muren af en de glazen op tafel zien eruit alsof ze daar al een paar weken staan. Aangezien we de kamers nog niet hebben gezien, zit ik een beetje met buikpijn mijn lunch op te eten. Waar zijn we terecht gekomen?

Na de lunch gaan we naar onze kamers en gelukkig blijkt de buikpijn overbodig. Het valt allemaal hartstikke mee. Hier gaan we het wel twee nachtjes volhouden. De middag is nog niet voorbij, dus Bas en ik besluiten om met mijn ouders nog even een wandelingetje te maken en de buurt een beetje te verkennen. We zijn nog geen vijf minuten aan het lopen en “zoef”, er vliegt een mooi groen vogeltje voorbij. Het lijkt wel een papegaaitje! Als we iets verder kijken, zien we dat het niet om één vogeltje gaat maar om hele zwermen. De bomen zitten vol met de kleurrijke groene vogeltjes. En dat niet alleen... Behalve vogeltjes komen we ook het ene eekhoorntje na de andere tegen en na een klein uurtje lopen, kan ons geluk niet meer op. We horen iets bewegen in de boom en kijken omhoog. Allemaal aapjes! Wat zijn het toch bijzondere beestjes.

Voldaan keren we terug naar het hotel en we maken ons klaar om een hapje te gaan eten. Het hotel ligt nogal afgelegen dus we besluiten om twee tuktuks te bestellen. Een beetje opgepropt op de achterbank hobbelen we in de tuktuk naar het restaurant waar we een typische Sri Lankaanse curry bestellen. Een mooie afsluiter van de dag.

Op maandagochtend krijgen we om half tien een appje van Sunil, we staan voor het hotel. Er staan twee tuktuks voor ons klaar en Sunil is onze gids voor vandaag. De zes grote Nederlanders proppen zich weer in de tuktuks en we kunnen gaan. De tuktuk van Sunil is versierd met Bob Marley en zelfs uit de speakers komt reggae muziek.

Anuradhapura is een voormalige hoofdstad van Sri Lanka en heeft daarmee een rijke historie. Sunil vertelt ons mooie verhalen over het boeddhisme. Het boeddhisme zie je overal terug in Anuradhapura. Zo loopt de lokale bevolking in witte kleding. Wit staat volgens het boeddhisme voor puur. Ook de dagoba’s, herdenkingskoepels, zijn hier helemaal wit. Het bijzondere aan deze dagoba’s is dat ze helemaal massief zijn. Ze zijn gemaakt van bakstenen en binnenin de dagoba’s worden waardevolle overblijfselen van Boeddha bewaard. Zo zit in een van de dagoba’s het sleutelbeen van Boeddha.

Een andere heilige plek voor de lokale bevolking is de Sri Maha Bodhi Tree. Deze boom is gegroeid uit een stekje die in een ver verleden door een van de dochters van koning Tissa is meegenomen uit India. De blaadjes van de boom hebben de vorm van een hart en staan voor de continue balans die je moet hebben in het leven. Bij alle heilige plekken worden de schoenen uit gedaan en lopen ze op blote voeten. Dit geldt ook voor de toeristen dus bij elke plek waar we komen doen we onze schoenen uit, we slaan een sarong om ons middel of over onze schouders en ervaren de rituelen van het boeddhisme. Sunil geeft ons een rondleiding door een klooster waar de monniken leven. De monniken, jong en oud, lopen in oranje jurken (en op blote voeten).

Aan het einde van de middag brengt Sunil ons naar Mihintale, de heilige berg waar het boeddhisme ooit in Sri Lanka is geïntroduceerd door prinses Mahinda. We worden afgezet aan de voet van de berg. Om de top te bereiken, moeten we een trap van maar liefst 1840 treden beklimmen. Voordat we hier aan beginnen, is het eerst nog tijd voor een sanitaire stop. Een toilet is nergens te bekennen dus Sunil stuurt mij een stukje de bosjes in. Ik loop een stuk door het gras tot ik iets door het gras hoor sissen. Ik kijk naar rechts en daar kringelt vlug een zwarte slang van een ruime meter ervandoor. Ik schrik me rot en ga snel terug naar de weg. Ik zoek wel een ander plekje voor mijn behoefte. We beginnen aan de klim naar boven en bovenaan de berg hebben we prachtig uitzicht over het gebied van Anuradhapura. Als we bij zonsondergang weer beneden aankomen, brengt Sunil ons terug naar ons hotel. Het was een leuke en leerzame dag over het boeddhisme. 

Op dinsdagochtend komt onze chauffeur Dileepa ons weer ophalen en gaan we met onze spullen op weg naar onze volgende bestemming, Kandy. We hebben met Dileepa afgesproken om onderweg nog twee leuke tussenstops te maken. De eerste stop is vlakbij de Sigiriya rock, oftewel Lion rock. Wij besluiten om een rots tegenover de Lion rock te beklimmen, zodat we vanaf de top een mooi uitzicht hebben over de Lion rock. De klim naar boven is nog een heel karwei. De laatste meters moeten we klauteren over hele grote stenen. Even twijfelen we of we het wel gaan halen, maar dan zien we het topje en zetten we toch nog even door. Trots komen we boven aan en genieten we van het adembenemende uitzicht. Een mooie plek voor het eerste familiekiekje. Het klauteren was zeker de moeite waard!

De tweede stop is in Dambulla, bij de Golden Temple. Deze tempel bestaat uit vijf grottempels. Alsof we nog niet genoeg geklommen hebben, mogen we eerst nog een paar trappen op want de grottempels liggen wederom op flinke hoogte. De Golden Temple is opgericht door een vroegere koning die was verbannen uit Anuradhapura en hierheen is gevlucht. Toen de koning na 14 jaar zijn troon terug kreeg, veranderde hij het grottenstelsel in een tempelcomplex als bedankje voor de monniken die hem daar een onderkomen hebben gegeven. In de loop der tijd hebben nieuwe koningen hun bijdrage geleverd aan de vijf grottempels. In elke grottempel vind je nu talloze boeddha’s van verschillende formaten.

  ​

Na de stop in Dambulla rijden we door naar Kandy. Tot onze verbazing komen we uit in een mega grote stad. Wij hadden een kleinschalig bergstadje verwacht. Als we het later opzoeken, komen we erachter dat Kandy de op één na grootste stad van Sri Lanka is. Ons hotel ligt midden in het centrum dus we gaan hier het stadsleven van Sri Lanka leren kennen.

Zo zitten de eerste paar dagen van de familietrip erop. Iedereen zit vol met nieuwe indrukken en vooral pa en ma kijken hun ogen uit in deze andere wereld. Het is vooral ontzettend gezellig en het is prachtig om al deze ervaringen met zijn allen mee te maken. Op naar de volgende etappe: de stad Kandy en dan met de trein door naar Ella.