Vulkanische activiteiten

Vanuit het groene nevelwoud reizen we verder naar het noorden van Costa Rica. We bezoeken de regio’s waar het landschap wordt bepaald door vulkanen. De grootste en meest opvallende vulkaan van Costa Rica is Volcán Arenal bij La Fortuna. Voordat we die reus gaan bezoeken maken we een tussenstop in Bijagua, een klein plaatsje op de rug van de Tenorio vulkaan.

Rond een uur of drie komen we aan bij ons motel dat niet meer is dan een rij hutjes en een grote overdekte woonkeuken. Er is geen kantoortje dus we moeten even zoeken hoe we kunnen inchecken. Op één van de hutjes hangen wat foldertjes. Zou dat misschien het kantoor zijn? We proberen de deurklink en de deur zwaait open. Een man springt op uit zijn bed. Hij schrikt zich natuurlijk een hoedje van deze indringers. We verontschuldigen ons en doen snel de deur weer dicht. Geen kantoortje dus. De regen komt met bakken uit de hemel en we besluiten om de eigenaar van het motel maar te bellen. Ons Spaans komt van pas en we leggen uit dat we staan te wachten bij de hutjes. Er was een storing bij Booking.com waardoor hij niet wist dat we kwamen. Binnen vijf minuten is de eigenaar bij ons om ons de kamer te wijzen. Het is simpel maar netjes. Een prima verblijf voor twee nachten.

We zijn in Bijagua voor het natuurfenomeen Rio Celeste en de bijbehorende waterval. Door een bijzondere samenkomst van mineralen heeft de rivier een intens blauwe kleur en dat zie je op de plaatjes op internet. We rijden met de auto naar het Nationaal Park waar Rio Celeste deel van uitmaakt. We zijn vroeg en dus wandelen we voor de horde uitslapende Amerikanen uit. Na ongeveer drie kilometer wandelen horen we het geruis van neerstortend water. We dalen een trap af en dan zien we door de bomen de blauwe gloed. De plaatjes op internet zijn echt! Uit een groene muur komt een indrukwekkende stroom water die een prachtig blauwe poel vormt. Een plaatje voor in de reisgids.

Na de waterval klimmen we nog een stuk verder het park in. We gaan stroomopwaarts om te ontdekken waar de bijzondere blauwe kleur vandaan komt. We passeren een hemelsblauw meertje waar een zijriviertje met normaal gekleurd water in uit komt. Voor het eerst begint het blauw een beetje chemisch te lijken en dat wordt kracht bijgezet door de geur die hier hangt. Het is een zwavelachtige geur die scherp in je neus prikt als je diep inademt. Even verderop zien we het riviertje borrelen. We zien de vulkaan aan het werk, het water kookt! Aan het eind van het wandelpad zien we waar de blauwe kleur vandaan komt. Twee riviertjes met verschillende mineralen komen hier samen. Door een chemische reactie worden nieuwe extreem grote mineralen gevormd. De grote mineralen gedragen zich als een prisma. Ze verbuigen het invallende licht, maar waar een prisma vervolgens een regenboog van kleuren doorlaat, zorgt de vorm van de mineralen ervoor dat alleen blauwgekleurd licht wordt doorgelaten. De blauwe kleur van het water is dus een optisch fenomeen!

We wandelen terug over het blubberige pad langs en over het kronkelende riviertje. We passeren vele Amerikanen die inmiddels ook wakker zijn geworden. We zijn blij dat we vroeg zijn gegaan want we hebben in vrijwel volledige rust de blauwe rivier kunnen bezoeken.

Terug in Bijagua relaxen we wat in de woonkeuken bij het motel. In de avond gaan we eten bij een lodge midden in het bos. Daar hebben we het voorrecht om een heel bijzonder beestje te ontmoeten. Het beestje is zo zeldzaam dat mensen soms wel zes maanden zoeken zonder ook maar een glimp op te vangen van de bijzondere kleuren. We hebben het over La Rana Verde de Ojos Rojos, Agalychnis callidryas, oftewel de Roodoogmakikikker. We hebben hem!

Onze reis door het vulkanische binnenland gaat verder naar La Fortuna. We nemen niet de snelweg maar we kiezen voor een avontuurlijke route langs Laguna Arenal. De extra tijd die deze omweg kost wordt ons dubbel en dwars terugbetaald in de vorm van schitterende uitzichten over het grootste meer van Costa Rica met aan de oever de machtige vulkaan Arenal. We stoppen een paar keer langs de weg en we lunchen bij een restaurantje met een mooi terras dat uitkijkt over het meer. Op deze manier zijn de reisdagen ook een groot plezier.

We verblijven net buiten La Fortuna in een belachelijk goedkoop hotel dat van alle gemakken is voorzien. We hebben een grote kamer, er is een zwembad en we kunnen gratis zelf onze was doen. Vanuit de tuin van het hotel kijken we uit op de machtige vulkaan Arenal. En we hebben geluk want we beleven een zeldzame ochtend zonder wolken zodat de reus mooi scherp afsteekt tegen een strakblauwe achtergrond. We rijden richting de voet van de vulkaan en bekijken de perfecte kegelvorm onderweg van alle kanten. Dat is maar goed ook want het wandelpad dat we hebben gekozen loopt volledig door het bos en als we eenmaal weer vrij zicht hebben is de top van Arenal alweer in een witte deken gehuld. Gelukkig hebben we de foto’s nog. De wandeling is niet spectaculair, maar historisch wel interessant. We lopen namelijk over de lava van de uitbarsting van Arenal in 1968. Het is indrukwekkend als je je voorstelt dat de grote stenen tijdens de uitbarsting met honderden kilometers per uur de lucht in werden geslingerd.

Terug in La Fortuna worden we verrast door mooie fauna. In de tuin van het hotel treffen we kolibries en een felgele kikker (hourglass treefrog).

De middagen worden hier gevuld met regen, heel veel regen en stevige onweer. Dat geeft ons tijd om de reis verder te plannen. Inmiddels hebben we een mooi vooruitzicht uitgestippeld. Onder het kopje “Kaart” kun je zien hoe onze reis verder zal gaan naar New York, Washington D.C., Las Vegas en het wilde westen van Amerika, en dan door naar Hanoi in Vietnam. Je zou kunnen zeggen dat we de regen ontvluchten want het regenseizoen is hier in Midden-Amerika nu echt begonnen. We hopen dat we in Tortuguero en Puerto Viejo nog wat droge dagen tegemoet mogen zien.