Bentornato!

We maken vandaag de langste reisdag van de gehele camperreis want we gaan in één keer terug naar ons geliefde Italië. Na een kleine omweg door een onverwachte wegafsluiting geven we gas op de snelweg. Eerst langs Salzburg, dan zelfs een stukje door Duitsland en dan recht naar het zuiden. Met de vlam in de pijp scheuren we door de Brennerpas. Met onze drietonner diesel zijn we ver van huis maar in onze sas. De ruitenwisser moet soms hard werken want helaas is het weer nog niet wat het moet zijn voor een zonnige laatste fase van de reis.

De reis gaat geweldig en de kindjes doen het uitstekend. Als we stoppen voor een gezonde lunch bij de gele M hebben we het grootste deel van de rit van bijna vijfhonderd kilometer erop zitten. Langs Brixen, Bozen en Trento rijden we dwars door de Noordelijke provincie Trentino heen. We passeren de Dolomieten en zetten die op onze to do lijst.

We zijn onderweg naar het Gardameer, een door ons reeds beproefd prachtig stukje Italië dat bezaaid ligt met mooie gezellige dorpjes. We hebben een camping uitgezocht op loopafstand van het historische stadje Lazise, een plaatsje dat tot onze favorieten behoort in dit gebied. De lange dag rijden krijgt nog een lekkere finale als de afrit naar Lazise dicht blijkt vanwege werkzaamheden. Met nog tien minuten erbij is het echt mooi geweest en gelukkig worden we snel geholpen aan een mooi plekje op de camping. Het is er gezellig druk en we proberen niet te bedenken hoe het hier in het hoogseizoen is. Nu is het perfect en het aangename weer biedt ons de kans om in ons zomerjurkje naar de oever van het meer te gaan voor het diner. Frietjes en pizza met als toetje de zon die onder de nog wat dreigende wolken zakt. De kleuren in de lucht zorgen voor prachtige plaatjes aan het water.

Na het eten en de foto's van de brandende lucht is het al laat, maar probeer op zo'n grote familiecamping maar eens in één rechte lijn naar je bed te wandelen met een kleuter van vier. Het eerste obstakel is de enorme speeltuin, waar we met een goede deal van twee keer glijden wegkomen, maar daarna blijkt het animatieteam een onneembare hindernis. De muziek en de dansende kindjes werken als een magneet en Evi sprint naar het feestgedruis. De Nederlandse jongen van de animatie maakt er een gezellige boel van voor de veelal Duitse kindjes. Even denkt hij in Evi een bondgenootje gevonden te hebben, maar als hij in het Duits vraagt wie er aus Deutschland komt, steekt Evi net als alle andere kindjes enthousiast haar beide handen in de lucht. De vraag wie er uit Nederland komt, hoort ze niet meer want dan danst ze alweer de andere kant op. Het wordt veel te laat, maar wat een plezier. Als Evi eindelijk is losgeweekt van de muziek pakken we op het laatste stukje wandelen ook nog maar de echte zonsondergang mee. Bij de pier aan het strand zien we hoe de gouden bal aan de horizon in het meer zakt. Wat een lange dag met een prachtige afsluiting. Italië biedt ons een warm welkom terug, bentornato!

Op dinsdag zijn de dreigende wolken verdwenen en is de lucht, afgezien van wat sluierwolken, prachtig blauw. We wandelen na de croissants van de campingwinkel langs het meer naar Lazise. Het wordt een trip down memory lane want al snel herkennen we het parkeerterrein, waar we vorig jaar de auto parkeerden, en de prachtige oude toegangspoort van het stadje. Het stadje heeft alles wat ons Italiaans getint hartje begeert, winkeltjes, lekkere koffie, mooie straatjes, gelateria, het kan niet op. Tijs doet zijn ochtendslaapje in de buggy dus ik blijf in beweging terwijl de meisjes shoppen in de winkelstraatjes. Helaas blijft het voor Tijs bij een hazenslaapje want er gebeurt wel erg veel rondom de buggy. Het blijkt genoeg want de kleine man houdt het de rest van de ochtend prima vol. Hij ondergaat zelfs rustig de fotosessie als we bij het haventje door een voorbijganger een familiefoto laten maken die we bij ons vorige bezoek ook maakten. Een leuk plaatje voor zoek de verschillen.

Met het ijs nog op de wangen wandelen we terug naar de camping. Tijs houdt zich nog steeds hartstikke goed en dat doet ons besluiten om de lunch weer in Italiaanse stijl te doen. Tijs kiest voor iedereen een lekkere pizza van de kaart en we smullen de buikjes rond.

Het blijft de hele middag lekker weer en zo sluiten we de tweede dag lekker zonnig af. De vooruitzichten zijn echter flink slechter, dus we pakken alle spullen vast in om te zorgen dat alles droog in de camper ligt voor het vertrek naar de volgende bestemming. Dat blijkt een zeer goede keuze want terwijl het in de avond nog blijft bij dreigend waaien, barst 's nachts de hemel open. 

De volgende ochtend staan we tot de enkels in het water op onze plek en is het zelfs even spannend of we de camper uit de blubber kunnen rijden. Gelukkig blijkt de grond onder de natte bovenlaag hard genoeg en kunnen we rustig beginnen aan de volgende etappes. Op een regenachtige dag als deze kun je niet veel anders dan rijden of winkelen. Wij doen allebei. Het winkelcentrum bij Lonato is inmiddels bekend terrein waar Evi zich verheugt op een weerzien met de boomglijbaan op de speelplaats. Die speelplaats zit naast een espressobar, dus dat is voor papa ook geen straf. We shoppen bij H&M, Zara en nog een paar van dat soort unieke Italiaanse winkeltjes en dan gaan we door naar de enorme supermarkt. Met de wagen volgeladen rijden we door naar de camperplaats in de buurt van Parma waar we nu voor de derde keer een tussenstop maken. Bentornato!

We voelen ons weer helemaal thuis in Italië en de komende dagen komt er mooi weer aan. Manon heeft contact gehouden met onze favoriete camping Valle Gaia en we hebben bevestigd gekregen dat het zwembad nu open is. Daar gaat de reis dus naartoe en ons favoriete plekje vlakbij het zwembad is voor ons gereserveerd. We weten precies hoe we de camper neer moeten zetten en als de zon door de bomen begint te prikken, voelen we dat we eindelijk dat zomervakantiegevoel gaan vinden waar we al een tijdje naar hunkeren. 

Helaas heeft alles een keerzijde en op dag één op de camping worden Evi, Tijs en ikzelf volledig lek geprikt door de bijzonder agressieve tijgermug die in grote getale rondzoemt in deze omgeving. Even staat het huilen ons nader dan het lachen want de verschrikkelijke jeuk maakt het slapen erg lastig en we beleven vreselijke eerste nachten. We denken aan vertrekken, maar we besluiten door de zure appel heen te bijten en alle mogelijke maatregelen te nemen om ons te beschermen tegen de muggen. Citronellakaarsen, deet, lange kleding en hordeurdiscipline geven ons uiteindelijk het gevoel dat we het onder controle hebben en we maken er toch nog een heerlijke tijd van. Het fijne zwembad maakt heel veel goed.

We hebben vijf nachten gereserveerd en dat was genoeg geweest, ware het niet dat we na de muggen nog een tegenvallertje te verwerken krijgen. Naast jeukende muggenbulten krijg ik plotseling last van mijn oren. Het gaat zover dat ik aan één kant helemaal niets meer hoor en ik besluit hulp te gaan zoeken. Dan zijn we blij dat we op een bekende camping staan want het voelt heel vertrouwd om bij de receptie te vragen om een dokter. Die is er in het dorp Guardistallo een paar kilometer verderop. De vriendelijke man van de camping heeft gebeld en ik mag zonder afspraak direct langskomen. We krijgen instructies hoe bij de dokter te komen en het is ongeveer tien minuten met de auto. Oei, die hebben we natuurlijk niet en het lijkt niet handig om met de hele familie en de camper bij de dokter op de stoep te gaan staan. De oplossing dient zich aan in de vorm van een huurfiets. Gelukkig is het een e-bike want de zes kilometer naar de dokter gaat over een col van de buitencategorie. Op het heetst van de dag kom ik bezweet aan bij de dokterspraktijk en ik schuif aan in de wachtkamer. Het wordt best een lange zit, maar als ik aan de beurt ben, word ik zeer prettig geholpen door de arts. Hij spreekt beperkt Engels, maar met een beetje Google komen we er snel uit. Ik krijg een receptje mee voor druppels en moet volgende week terugkomen... Volgende week... En dus hebben we een nachtje bijgeboekt.

Met de muggen onder controle en het mooie weer aan onze zijde, maken we er een heerlijke week van op camping Valle Gaia. Chillen in het zwembad, iedere dag verse broodjes en natuurlijk af en toe een afhaalpizza als de kindjes al naar bed zijn. We maken zelfs een pleziertje van het tweede bezoek aan de dokter want we huren deze keer een fiets met kinderzitje zodat Evi op dinsdagavond na het eten mee kan naar Guardistallo. Tijdens het zware klimwerk krijg ik van achterop de fiets uitgebreide instructies hoe ik nog harder moet trappen en we maken er een mooi ritje van. De dokter maakt de oren vrij en het voelt heerlijk als de wind tijdens de afdaling weer door de oren suist. 

We voelen ons inmiddels hartstikke thuis op deze camping, maar het is na de kleine week ook wel genoeg geweest. We zijn weer opgeladen en klaar voor nieuwe dingen. De afgelopen etappes zijn een zeer warm welkom terug geweest, bentornato, maar morgen gaan we door. Waar we eerder het prachtige Toscane grotendeels voorbij gereden zijn vanwege het weer, gaan we nu alsnog dit prachtige gebied doorkruisen. Tot de volgende blog over toch Toscane!